บริเวณวัดในปัจจุบันแบ่งพื้นที่ออกเป็น 2 ส่วน คือส่วนไซอินหรือตะวันตก และส่วนโทอินหรือตะวันออก ส่วนตะวันตกเป็นที่ตั้งของหอคนโด (หอทองคำ) และเจดีย์ห้าชั้น ส่วนตะวันออกมีหอยูเมะโดโนะรูปทรงแปดเหลี่ยม (หอนิมิต) ตั้งอยู่ห่างจากส่วนตะวันตกไปทางทิศตะวันออก 122 เมตร ในบริเวณวัดยังมีกุฏิสงฆ์ หอประชุม ห้องสมุด และโรงอาหาร

ขณะที่วัดในญี่ปุ่นในยุคแรก ๆ จะออกแบบอาคารให้เรียงตัวกันตามต้นแบบจากจีนและเกาหลี แต่โฮรีวจิไม่ได้เรียงตามต้นแบบนั้น โดยหอคนโดจะอยู่ข้างเจดีย์ ซึ่งที่มาจากการสร้างวัดขึ้นใหม่หลังจากเกิดเหตุเพลิงไหม้ในปี พ.ศ. 1213 พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาที่ประดิษฐานอยู่ก่อนถูกเพลิงไหม้ยังคงรอดปลอดภัยมาได้ ระหว่างการสร้างวัดขึ้นใหม่ได้มีการอาราธนาพระพุทธรูปศากยมุนีมาประดิษฐานที่วัด เนื่องจากผู้สร้างวัดต้องการยกย่องเชิดชูเกียรติแด่พระพุทธรูปทั้งสองอย่างเท่าเที่ยมกัน จึงออกแบบให้หอคนโดและเจดีย์ตั้งอยู่เคียงข้างกันเพื่อให้เกิดความเท่าเทียม

สถาปัตยกรรมของโฮรีวจิได้รับอิทธิพลมาจากอาณาจักรแพ็กเจแห่งคาบสมุทรเกาหลีเป็นอย่างมาก เป็นเพราะมีความสัมพันธ์กับญี่ปุ่นอย่างแน่นแฟ้น มีหลักฐานบ่งชี้ว่าสถาปนิก ช่างแกะสลัก และช่างฝีมือชาวแพ็กเจได้มีส่วนช่วยในการสร้างโฮรีวจิ เนื่องจากญี่ปุ่นในยุคนั้นยังขาดแคลนแรงงานมีฝีมือที่จะสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่เช่นนี้ได้ ตามบันทึกของซัมกุ๊ก ซางิ เชื้อพระวงศ์ผู้ปกครองแพ็กเจ ได้กล่าวไว้ว่า พระไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาถูกสร้างขึ้นโดยช่างแกะสลักชาวแพ็กเจตามพระบัญชาของเจ้าชายโชโตกุ ด้วยความเชื่อว่าจะช่วยรักษาอาการประชวรของพระราชบิดาได้ แต่พระราชบิดาของพระองค์ก็เสด็จสวรรคตไปก่อนที่วัดจะสร้างเสร็จสมบูรณ์

เจดีย์

เจดีย์ไม้ห้าชั้นในบริเวณวัดสูง 32.45 เมตร ถือกันว่าเป็นหนึ่งในสองอาคารไม้ที่เก่าแก่ที่สุดในโลก มีรูปแบบสถาปัตยกรรมคล้ายกับจีนและเกาหลี สร้างเสร็จสมบูรณ์ในปี ค.ศ. 700 แท่นรองฐานและราวลูกกรงของเจดีย์มีลักษณะเช่นเดียวกับในหอคนโดแทบทุกประการ มีบันทึกกล่าวไว้ว่าใต้พื้นของเจดีย์มีหีบสมบัติฝังอยู่ โดยหินก้อนใหญ่ที่สร้างเป็นฐานเจดีย์ถูกฝังลึกลงไปใต้ดิน 3 เมตร และมีโพรงสำหรับใส่หีบไว้ แต่เนื่องด้วยน้ำหนักของเจดีย์ ทำให้ไม่สามารถขุดค้นลงไปถึงหีบสมบัติได้

หอยูเมโดโนะ

เป็นที่เชื่อกันว่าเจ้าชายโชโตกุพำนักอยู่ในหอนี้เพื่อศึกษาพระไตรปิฎก หอที่เห็นปัจจุบันสร้างขึ้นในปี 739 และได้รับการบูรณะในศตวรรษที่ 9 หอยูเมโดโนะนี้เป็นที่ประดิษฐานพระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ [1] ซึ่งจะเปิดให้นมัสการเพียงปีละหนึ่งครั้ง