ไฉ หรง (柴榮; 27 ตุลาคม ค.ศ. 921[1] – 27 กรกฎาคม ค.ศ. 959[2]) หรือ กัว หรง (郭榮)[3] และเป็นที่รู้จักตามชื่อวัดประจำรัชกาลว่า ชื่อจง (世宗) เป็นกษัตริย์องค์ที่สองของราชวงศ์โจวยุคหลังในประเทศจีนสมัยห้าราชวงศ์สิบอาณาจักร อยู่ในราชสมบัติตั้งแต่ ค.ศ. 954 จนสิ้นชีวิตไฉ หรง เป็นหลานเขยของกัว เวย์ (郭威) ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์โจวยุคหลัง เมื่อไฉ หรง เป็นกษัตริย์แล้ว ได้ปฏิรูปกิจการหลายอย่างซึ่งประสบผลสำเร็จมากและช่วยให้เขามีชัยเหนือราชวงศ์อื่น ๆ ที่ครองแผ่นดินอยู่ข้างเคียง แต่ไฉ หรง ตายปัจจุบันทันด่วนใน ค.ศ. 959 ไฉ จงซฺวิ่น (柴宗訓) บุตรผู้เยาว์ของไฉ หรง จึงสืบราชสมบัติต่อ แต่ไม่ช้าก็ถูกแม่ทัพจ้าว ควงอิ้น (趙匡胤) ยึดอำนาจแล้วตั้งราชวงศ์ซ่งขึ้นแทน