ไซท์เกเบอร์ (เยอรมัน: Zeitgeber แปลว่า "ผู้ให้เวลา" หรือ "ผู้กำหนดจังหวะ") เป็นสัญญาณภายนอกที่ส่งนัยกำหนดจังหวะแก่นาฬิกาภายในสิ่งมีชีวิต ให้เดินสอดคล้องกับวงรอบกลางวัน/กลางคืน ใน 24 ชั่วโมงของโลกไซท์เกเบอร์ที่แรงที่สุดสำหรับทั้งพืชและสัตว์คือ แสง ไซท์เกเบอร์ชนิดที่ไม่ใช่แสงมีทั้ง อุณหภูมิ ปฏิสัมพันธ์ทางสังคม แบบแผนการกิน-ดื่ม เป็นต้น[1]คำเยอรมัน "ไซท์เกเบอร์" ถูกนำมาใช้ในภาษาอังกฤษ เมื่อเยือร์เกน อัสชอฟฟ์ หนึ่งในผู้ก่อตั้งสาขากลไกเวลาทางชีวภาพ ใช้มันในทศวรรษ 1960 ปัจจุบันมันถูกใช้โดยทั่วไปในวรรณกรรมวิทยาศาสตร์ของสาขานี้