ในฐานะมือสมัครเล่นความโกรธเป็นตัวแทนของทั้งอังกฤษและไอร์แลนด์ในขณะที่เขาเกิดในแมนเชสเตอร์กับครอบครัวชาวไอริชเดินทางและสืบเชื้อสายครอบครัวตระกูลญาติในเบลฟัสต์และกัลเวย์ [2] เขาได้รับรางวัล ABA super-heavyweight ในปี 2551 ก่อนที่จะเปลี่ยนอาชีพในปีนั้นเมื่ออายุ 20 ปี หลังจากชนะตำแหน่งนักมวยชาวอังกฤษสองครั้งเขาก็กลายเป็นแชมป์ของอังกฤษและเครือจักรภพในปี 2554 ด้วยการเอาชนะ Dereck Chisora ​​14-0 จากนั้นเขาก็ชนะการแข่งขันรายการไอริชและ WBO Inter-Continental ก่อนที่จะเอาชนะ Chisora ​​อีกครั้งในการแข่งขันรอบปี 2557 สำหรับเกมเวทยุโรปและ WBO International ความสำเร็จนี้พร้อมกับบันทึก 24-0 ของเขาตั้งค่าการจับคู่กับ Klitschko ซึ่ง Fury ชนะโดยการตัดสินใจเป็นเอกฉันท์

ความโกรธถูกถอดชื่อ IBF ของเขา 10 วันหลังจากการแข่งขัน Klitschko ในขณะที่เขาไม่สามารถที่จะให้การต่อสู้กับผู้ท้าชิงบังคับของ IBF, Vyacheslav Glazkov เนื่องจากมาตราแข่งขันในสัญญาของเขากับ Klitschko การแข่งขัน Klitschko ไม่เป็นจริงเมื่อความโกรธได้รับความเดือดร้อนจากปัญหาสุขภาพจิตที่นำไปสู่โรคพิษสุราเรื้อรังการเพิ่มน้ำหนักอย่างมากและการใช้ยาเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจและถูกตั้งข้อหาการละเมิดต่อต้านยาสลบ ในปี 2559 เขาย้ายตำแหน่ง WBA, WBO และ IBO; แหวนปลดเขาจากตำแหน่งที่เหลือสุดท้ายของเขาในต้นปี 2561 ต่อมาในปี 2561 หลังจากใช้งานนานกว่าสองปีของความโกรธความท้าทายสำหรับ WBC เฮฟวี่เวทชื่อกับ Deontay Wilder การต่อสู้เป็นคอนโทรวาสิคัลลีเพื่อดึงความโกรธชนะหลายคนเชื่อ[1][2][3][4] ความแข็งแกร่งของ Fury ต่อ Wilder (รวมถึงการฟื้นตัวจากการล้มลงอย่างหนักในรอบสุดท้าย) ทำให้เขาได้รับคัมแบ็กแห่งปีจาก The Ring และรางวัลอื่น ๆ อีกมากมาย[5][6][7]