ไปรษณีย์อืดอาด ซึ่งเป็น
ศัพท์บัญญัติจาก
ภาษาอังกฤษว่า "snail mail" หรือ "smail" (จาก snail + mail)
[1] เป็นคำที่ประดิษฐ์กันขึ้นในทางเสียดสีระบบ
การขนส่งไปรษณียภัณฑ์ว่ากว่าจะบริการส่งถึงผู้รับนั้นช่างอืดอาดเหลือใจ โดยเฉพาะในภาษาอังกฤษนั้นว่าอืดอาดอย่าง "snail" คือ
หอยทาก เทียบไม่ได้กับ
ไปรษณีย์อิเล็กทรอนิกส์ ไปรษณีย์อืดอาดนี้ความจริงแล้วก็หมายถึงไปรษณียภัณฑ์ที่ไม่ได้ส่งผ่าน
ระบบอิเล็กทรอนิกส์นั่นเอง คือเป็นไปรษณียภัณฑ์ทั่วไปซึ่งบางทีภาษาอังกฤษก็เรียก "ไปรษณีย์กระดาษ" (paper mail) หรือ "ไปรษณีย์บก" (land mail) นอกจากนี้ คำ "ไปรษณีย์อืดอาด" ยังหมายถึง
มิตรสัมพันธ์ทางไปรษณีย์ (
อังกฤษ: pen pal) อีกด้วยคำ "ไปรษณีย์อืดอาด" มีการใช้ครั้งแรกประมาณ
พ.ศ. 2513 ในเรื่องสั้น "เดอะเลตเทอร์" (
อังกฤษ: The Letter) ที่นาย
อาร์โนลด์ โลเบล (Arnold Lobel) เขียนไว้ในหนังสือ "
ฟรอกแอนด์โทดอาร์เฟรนส์" (
อังกฤษ: Frog and Toad are Friends) แต่มิใช่ในความหมายดังข้างต้น แต่หมายถึงไปรษณีย์ที่อืดอาดเพราะมีหอยทากจริง ๆ เป็นพนักงานไปรษณีย์ โดยในเรื่องสั้นนั้น เจ้า
กบฝากจดหมายให้เจ้าหอยทากนำไปส่งให้แก่เจ้า
คางคก พนักงานไปรษณีย์หอยทากใช้เวลาสี่วันในการนำพาจดหมายไปถึงจุดหมายต่อมายังมีการใช้คำนี้โดยหมายถึงไปรษณีย์ที่หอยทากจริง ๆ เป็นพนักงานไปรษณีย์อีกด้วย โดยใน
ภาพยนตร์แอนิเมชันเรื่อง "
สตรอว์เบอร์รีชอร์ตเค้กอินบิ๊กแอปเพิลซิตี" (
อังกฤษ: Strawberry Shortcake in Big Apple City) ฉายเมื่อ
พ.ศ. 2524 เป็น
มุกตลกซึ่งผล
สตรอว์เบอร์รีได้รับจดหมายของเธอช้ากว่าปรกติถึงสาม
สัปดาห์ เพราะหอยทากเป็นพนักงานไปรษณีย์ และก็ยอมรับว่า "ไปรษณีย์หอยทาก (snail mail) อืดอาดเป็นธรรมดา"