ไพโรจน์ สุวรรณฉวี เริ่มรับราชการในสังกัดกรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย จนได้รับตำแหน่งนายอำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา ในปี พ.ศ. 2529 และตำแหน่งนายอำเภอเขาย้อย อำเภอท่ายาง อำเภอเมืองสระบุรีเป็นอำเภอสุดท้าย จึงได้ลาออกมาสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดนครราชสีมา เมื่อปี พ.ศ. 2535 สังกัดพรรคสามัคคีธรรม ต่อมาในการเลือกตั้งเดือนกันยายน พ.ศ. 2535 จึงได้ย้ายมาสังกัดพรรคชาติพัฒนา เป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งกลุ่ม 16[2] และย้ายมาสังกัดพรรคชาติไทย ในปี พ.ศ. 2538 ซึ่งไพโรจน์ สุวรรณฉวี เป็นหนึ่งในแกนนำที่ต่อต้านรัฐบาลนายชวน หลีกภัย ในเรื่อง สปก.4-01 จนต่อมาไพโรจน์ สุวรรณฉวี ได้เข้ารับตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์ ในรัฐบาลของนายบรรหาร ศิลปอาชา

ต่อมาได้ย้ายมาสังกัดพรรคความหวังใหม่ และรับตำแหน่งผู้อำนวยการพรรค จนกระทั่งได้มีการยุบรวมเข้ากับพรรคไทยรักไทย ในปี พ.ศ. 2544 และไพโรจน์ สุวรรณฉวี ก็ถูกตัดสิทธิ์ทางการเมือง เนื่องจากเป็นกรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยด้วย[3][4]

หลังการถูกตัดสิทธิ์ทางการเมือง

ไพโรจน์ สุวรรณฉวี เป็นนักการเมืองที่มีบทบาทในการสนับสนุนพรรคเพื่อแผ่นดิน หลังการเลือกตั้งในปี พ.ศ. 2550 และมีส่วนในการผลักดันให้ร้อยตรีหญิงระนองรักษ์ สุวรรณฉวี ภรรยา เข้ารับตำแหน่งรัฐมนตรีในรัฐบาลนายสมัคร สุนทรเวช และรัฐบาลของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

ในการจัดตั้งของรัฐบาลซึ่งนำโดยพรรคประชาธิปัตย์ ในช่วงปลายปี พ.ศ. 2551 ไพโรจน์ สุวรรณฉวี เป็นบุคคลหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการนำสมาชิกในกลุ่มให้การสนับสนุนนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เป็นนายกรัฐมนตรี และเป็นหนึ่งในสามบุคคลที่มีบทบาทสำคัญ ในนาม "3พี" (ไพโรจน์ สุวรรณฉวี พินิจ จารุสมบัติ และปรีชา เลาหพงศ์ชนะ)[5]

การเสียชีวิต

ว่าที่ ร.ต.ไพโรจน์ เสียชีวิตเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.50 น. ด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลือง สิริอายุได้ 61 ปี ซึ่งหลังการเสียชีวิตแล้ว ทางครอบครัวมิได้เปิดเผยจึงทำให้เกิดเป็นข่าวลือต่าง ๆ จนในที่สุดในวันที่ 10 พฤษภาคม ปีเดียวกัน ทางโฆษกพรรคเพื่อแผ่นดินได้แถลงยอมรับถึงการเสียชีวิตว่าเป็นความจริง[6]