ไม้กอล์ฟ ถูกใช้ในกีฬากอล์ฟเพื่อตีลูกกอล์ฟ ประกอบด้วยก้านไม้ที่มีด้ามจับและหัวไม้กอล์ฟ หัวไม้คือไม้ที่ใช้สำหรับการตีบนแฟร์เวย์หวังผลระยะไกล ส่วนหัวเหล็กนั้นมีลักษณะที่หลากหลายเพื่อการตีในลักษณะที่ต่าง ๆ กันออกไป พัตเตอร์คือไม้ที่ถูกใช้บนกรีนเพื่อตีลูกกอล์ฟให้ลงหลุมส่วนต่างของไม้แต่ละก้านที่สำคัญก็คือมุมหน้าไม้ หรือมุมระหว่างผิวหน้าไม้กับแนวดิ่ง และเป็นมุมหน้าไม้นี่เองที่ทำให้ลูกกอล์ฟทะยานออกจากทีในลักษณะการเคลื่อนที่แบบโปรเจกต์ไตล์ ไม่ใช้มุมการเหวี่ยงไม้ ทุก ๆ การเหวี่ยงไม้ ไม้กอล์ฟจะสัมผัสลูกกอล์ฟในลักษณะการเคลื่อนที่วิถีราบ แรงกระแทกของไม้จะส่งผ่านไปยังลูก ในขณะที่หลุมขรุขระของลูกจะก่อให้เกินการหมุนกลับหลัง (ถ้าลูกเคลื่อนที่จากซ้ายไปขวา ลูกจะหมุมในทิศทวนเข็มนาฬิกา) ซึ่งการส่งผ่านแรงและการหมุนนี่เองที่ก่อให้เกิดแรงยกตัว ส่วนใหญ่แล้วทั้งหัวไม้และหัวเหล็กจะถูกระบุด้วยตัวเลข ยิ่งตัวเลขยิ่งสูง ไม้จะยิ่งสั้นและมีมุมหน้าไม้ที่สูง ซึ่งจะทำให้ลูกถูกยกตัวขึ้นสูงและมีระยะที่ต่ำชุดของไม้กอล์ฟสำหรับการออกรอบนั้น โดยกติกาแล้วจะต้องไม่เกิน 14 ก้าน ซึ่งจะให้ไม้แบบไหนนั้นแล้วแต่ตัวนักกอล์ฟเอง แต่โดยมากแล้วมักจะเป็นหัวไดรฟ์หนึ่งก้าน หัวไม้สองก้าน (ส่วนมากจะเป็นหัวไม้เบอร์ 3 และ 5) ชุดหัวเหล็กตั้งแต่เบอร์ 3 ถึง 9 (7 ก้าน) พิทช์ชิง เวดจ์ 1 ก้าน แซน เวดจ์ เวดจ์ 1 ก้าน พัตเตอร์ เวดจ์ 1 ก้าน และอีกก้านนั้น แล้วแต่จะเลือกใช้ โดยมากแล้ว นักกอล์ฟมักจะหลีกเลี่ยงการใช้ไม้กอล์ฟที่ยาว ซึ่งส่งผลให้ตีได้ยาก และใช้หัวไฮบริดจ์ซึ่งตีได้ง่ายและได้ผลกว่า