ระหว่าง ค.ศ. 1920 และ 1923 และนับตั้งแต่ ค.ศ. 1930 เป็นต้นไป กระบวนการต่าง ๆ ถูกหลีกเลี่ยงจากไรชส์ทาคโดยเครื่องมือสองอย่างที่มิได้บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ ได้แก่

• การใช้อำนาจเกินขอบเขตตามที่มอบให้แก่ประธานาธิบดีภายใต้กฤษฎีกาฉุกเฉินในมาตรา 48 ของรัฐธรรมนูญ
• การใช้รัฐบัญญัติมอบอำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ใน ค.ศ. 1919-23 และอีกครั้งใน รัฐบัญญัติมอบอำนาจ ค.ศ. 1933 ซึ่งเป็นพื้นฐานที่สำคัญของการปกครองแบบเผด็จการของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์