เขาเกิดในเมืองโคเปนเฮเกน ประเทศเดนมาร์ก หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีโคเปนเฮเกน เขาก็ทำงานเป็นเวลาหลายปีในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย ศึกษาเคมีการถ่ายภาพกับ วิลเฮล์ม ออสท์วัลท์ ในเมืองไลพ์ซิช จากนั้นจึงเริ่มการศึกษาดาราศาสตร์ ในปี 1909 เขาได้รับตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านดาราศาสตร์ที่หอดูดาวเกิตทิงเงิน ซึ่งนำโดยคาร์ล ชวาทซ์ชิลท์[1] และในปี 1919 เขาได้ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และผู้อำนวยการหอดูดาวที่มหาวิทยาลัยไลเดน

ในปี 1905 เขาค้นพบว่ามีดาวหลายประเภท เช่น ดาวยักษ์และดาวแคระ แสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์บางอย่างระหว่างโชติมาตรสัมบูรณ์ของดาวและแผนที่การแจกแจงของประเภทสเปกตรัม ในปี 1913 เขาได้คำนวณระยะทางไปยังเมฆแมเจลแลนเล็ก จากความสัมพันธ์ระหว่างช่วงเวลาแปรผันและความสว่างของดาวแปรแสงชนิดเซเฟอิดที่ค้นพบโดยเฮนริเอ็ตตา สวอน เลวิต[2] แม้ว่าระยะทางจะถูกประเมินต่ำไปเนื่องจากการดูดซับโดยตัวกลางระหว่างดวงดาว แต่นี่เป็นครั้งแรกมีการวัดได้

ในปี 1929 เขาได้รับ เหรียญทองจากสมาคมดาราศาสตร์หลวงของอังกฤษ ในปี 1937 เขาได้รับ รางวัลบลูซเมดัล

เขาค้นพบดาวเคราะห์น้อยสองดวงคือ 1627 อีวาร์ และ 1702 คาลาฮารี[3] และชื่อของเขายังถูกตั้งเป็นชื่อดาวเคราะห์น้อย 1693 แฮร์ตสปรอง[4]