กลุ่มไอส์เลตตับอ่อน (อังกฤษ: pancreatic islets; ตรงตัว: กลุ่มเกาะเล็กแห่งตับอ่อน) หรือ ไอส์เลตออฟลังเกอร์ฮันส์ (อังกฤษ: islets of Langerhans) เป็นบริเวณในตับอ่อนที่ประกอบด้วยเซลล์ไร้ท่อ (เซลล์ที่ผลิตฮอร์โมน) ค้นพบในปี 1869 โดยนักกายวิภาคพยาธิวิทยาขาวเยอรมัน Paul Langerhans[1] ไอส์เลตออฟลังเกอร์ฮันส์คิดเป็น 1 ถึง 2% ของปริมตารตับอ่อน และใช้เลือด 10–15% ของตับอ่อน[2][3] ไอส์เลตออฟลังเกอร์ฮันส์นั้นจัดเรียงในทิศทางที่หนาแน่นไปตามตับอ่อนในมนุษย์ และมีความสำคัญในกระบวนการเมแทบอลิซึมของกลูโคส[4]