ดอกสามารถกินได้และถูกใช้โดยชนพื้นเมืองอเมริกันหลายเผ่า เป็นเครื่องปรุงกับผักใบเขียวอื่น ๆ ในปริมาณที่พอเหมาะ พืชสกุลนี้มีแนวโน้มที่จะดูดซับและรวบรวมซีลีเนียมไว้ในเนื้อเยื่อจากดินที่พวกมันเติบโต และอาจเป็นพิษมากหากกินราก หรือส่วนที่เป็นสีเขียวของพืช ดินที่มีความเป็นด่างสูงจะเพิ่มระดับซีลีเนียมในพืช พืชเหล่านี้มีประโยชน์ต่อสุขภาพเช่นเดียวกับการบริโภคกระเทียมหากรับประทานเพียงเฉพาะดอกในปริมาณเล็กน้อยที่พอเหมาะ[3]

ชนเผ่าโอจิบเว ใช้พืชสกุลนี้ทำเป็นน้ำยาสระผมเพื่อทำให้ผมมันวาวและขึ้นทรง และใช้รักษาโรคไขข้อรูมาติสซั่ม ปริมาณซีลีเนียมสูงของพืชสกุลนี้ได้รับการอ้างถึงว่าเป็นปัจจัยของผลที่เกิดขึ้นดังกล่าว