อะเด็ลชี นีกรี ซึ่งตอนนั้นเป็นนักพยาธิวิทยาผู้ช่วยในศูนย์ปฏิบัติการของผู้ได้รับรางวัลโนเบลชาวอิตาลี คามิลโล กอลจี (Camillo Golgi) ได้สังเกตเห็น inclusion bodies เช่นนี้ในกระต่ายและสุนัขที่ติดโรคพิษสุนัขบ้าแล้วต่อมาจึงนำเสนอในงานประชุม Società Medico-Chirurgica ปี 1903 ที่เมืองปาวีอา แม้นักพยาธิวิทยาชาวอเมริกัน แอนนา เวสเซิลส์ วิลเลียมส์ (Anna Wessels Williams) จะได้ค้นพบสิ่งเดียวกัน[4]แต่เพราะนีกรีตีพิมพ์ผลงานก่อน[5]ก็เลยตั้งชื่อตามเขา

นีกรีเชื่อว่า inclusion bodies ดังว่าเป็นโพรโทซัวปรสิตและเป็นตัวกระทำที่เป็นสมุฏฐานของโรคพิษสุนัขบ้าแต่ในปีเดียวกันแพทย์นักชีววิทยาชาวฝรั่งเศส (Paul Remlinger) และเพื่อนร่วมงาน (Rifat-Bey Frasheri) ในกรุงคอนสแตนติโนเปิล และนักวิทยาศาสตร์ในกรุงเนเปิลส์ ก็ได้แสดงว่า สมุฏฐานของโรคเป็นไวรัสที่มีขนาดผ่านตัวกรองแบคทีเรียได้แม้นีกรีจะได้พยายามจนถึงปี 1909 เพื่อพิสูจน์ว่า inclusion bodies ดังที่ว่า เป็นส่วนในวัฏจักรพัฒนาการของโพรโทซัว

แม้จะเป็นสมมติฐานทางสมุฏฐานที่ไม่ถูกต้อง การค้นพบของนีกรีทำให้สามารถวินิจฉัยโรคพิษสุนัขบ้าได้อย่างรวดเร็ว และวิธีการตรวจ Negri bodies ที่แอนนา วิลเลียมส์ พัฒนาขึ้นก็เป็นหลักการตรวจโรคต่อมาอีกถึง 30 ปี[6]