IAA มีผลกระทบต่อพืชที่แตกต่างกัน เช่นเดียวกับฮอร์โมนพืชกลุ่มออกซิน เช่นกระตุ้นการยืดตัวของเซลล์และการแบ่งเซลล์และการกระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชและการพัฒนา ไอเอเอยังสามารถควบคุมการซึมผ่านของเยื่อหุ้มเซลล์ ได้มีการสังเคราะห์สารคล้าย IAA ที่ราคาถูกกว่าและเสถียรภาพมากกว่าเพื่อใช้ในการเกษตร เช่น IBA NAA

การศึกษาผลของ IAA ในปี 1940 นำไปสู่การพัฒนาสารเคมีกำจัดวัชพืช 2,4-D และ 2,4,5-T ซึ่งมีความคงตัวในสิ่งแวดล้อมมากกว่า IAA แต่เมื่อฉีดพ่นบนใบพืชใบเลี้ยงคู่จะเหนี่ยวนำให้เกิดการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วที่ควบคุมไม่ได้ ทำให้ตายในที่สุด จึงนำมาใช้งานเป็นสารกำจัดวัชพืชในด้านการเกษตรตั้งแต่ ค.ศ.1950