นายแพทย์ อเล็กซานเดอร์ วูด (Alexander Wood) ได้เริ่มใช้เข็มฉีดยาใต้ผิวหนังเป็นครั้งแรกและทำให้มีความพยายามปรับปรุงการออกแบบในทันที จนกระทั่งปี พ.ศ. 2497 ด้วยความจำเป็นในการกระจายกระบอกฉีดยาจำนวนมากสำหรับการฉีดวัคซีนโปลิโอของโจนัส ซอร์ก (Jonas Salk) จึงได้มีการสร้างเข็มฉีดยาแบบใช้แล้วทิ้งครั้งแรก โดยเริ่มแรกกระบอกฉีดยาทำจากแก้ว ต่อมาในปี พ.ศ. 2504 มีการใช้กระบอกฉีดยาพลาสติกแบบใช้แล้วทิ้ง[7] การพัฒนากระบอกฉีดยาชนิดปริมาณคงค้างในหัวเข็มและปลายหลอดฉีดยาต่ำมีขึ้นครั้งแรกพร้อมกับการสร้างเข็มฉีดยาขนาด 1 มิลลิลิตรสำหรับการฉีดอินซูลิน จากนั้นท่ามกลางภาวะความหวาดกลัวเอชไอวีและความกังวลที่เพิ่มขึ้นของโรคติดต่ออื่น ๆ ที่จะเกิดกับบุคลากรทางการแพทย์ การสร้างกระบอกฉีดยาที่มีความปลอดภัยมากขึ้นจึงเกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2531 ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการออกแบบใหม่โดยใช้เข็มที่มีปริมาณคงค้างต่ำสวมเข้าพอดีกับกระบอกฉีดยาชนิดปริมาณคงค้างสูง ทำให้เปลี่ยนรูปแบบเป็นกระบอกฉีดยาชนิดปริมาณคงค้างในหัวเข็มและปลายหลอดฉีดยาต่ำ งานออกแบบชิ้นหนึ่งทำโดยการสร้างลูกสูบที่มีปลายสอดเข้าไปในคอกระบอกฉีดยาเพื่อขับของเหลวออกจากตัวกระบอกฉีดยาให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ซึ่งจะช่วยลดพื้นที่ว่างภายในคอของกระบอก

การออกแบบต่าง ๆ ของกระบอกฉีดยาชนิดปริมาณคงค้างในหัวเข็มและปลายหลอดฉีดยาต่ำ