กล้องโทรทรรศน์แบบชมิท (Schmidt telescope) หรืออาจเรียกว่า กล้องถ่ายรูปแบบชมิท (Schmidt camera)[1] เป็นกล้องโทรทรรศน์แบบผสมชนิดหนึ่ง คิดขึ้นโดยแบร์นฮาร์ท ชมิท ใช้กระจกปฐมภูมิเป็นกระจกเว้าทรงกลม วางจุดรับภาพไว้ที่กึ่งกลางทรงกลม เพื่อขจัดความคลาดเอียง และ ความคลาดแบบโคมา และใช้เลนส์บางแบบคลาดทรงกลมที่แสดงโดยฟังก์ชันอันดับสี่ (ที่ปลายลำกล้อง) เพื่อขจัดความคลาดทรงกลม ภาพที่ได้จึงทำให้แทบไม่มีความคลาดทางทัศนศาสตร์เลย[2][3]โดยทั่วไป กล้องโทรทรรศน์ชนิดนี้ใช้งานโดยการวางแผ่นจานถ่ายภาพ ฟิล์ม CCD เซนเซอร์ CMOS ฯลฯ (สิ่งที่วางเปลี่ยนไปตามยุคสมัย) ที่จุดโฟกัส (คือตำแหน่งของเส้นสีแดงในแผนภาพเส้นทางแสงทางด้านขวา) นอกจากนี้ เนื่องจากพื้นผิวภาพเป็นพื้นผิวทรงกลมนูนที่มีจุดศูนย์กลางทรงกลมอยู่ที่ตำแหน่งเดียวกับกระจกปฐมภูมิ จึงมีความโค้งสนาม และแผ่นจานถ่ายภาพหรือฟิล์มจึงต้องโค้งไปด้วย[2][2]เนื่องจากมีการปรับแก้ความคลาดทำให้ภาพที่ได้มีความคมชัดมาก[2] ได้ขอบเขตการมองเห็นที่กว้างและสว่าง[2] และโฟกัสได้สมบูรณ์แบบตั้งแต่ตรงกลางไปจนถึงขอบภาพ[4] โชตาโร โยชิดะ ได้กล่าวชมกล้องชนิดนี้ไว้ในปี 1988 ว่า "ถือเป็นสิ่งขาดไม่ได้สำหรับการกวาดท้องฟ้าสำหรับวัตถุท้องฟ้าที่เลือนราง และเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่แห่งศตวรรษในด้านการสังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์"[5]เนื่องจากกระบอกเลนส์ยาวเป็นสองเท่าของ ความยาวโฟกัส จึงจำเป็นต้องใช้ฐานตั้งขนาดใหญ่พอสมควร[2] นอกจากนี้เมื่อเส้นผ่านศูนย์กลางของแผ่นปรับแก้เพิ่มขึ้น ความคลาดสีก็จะเพิ่มขึ้น และช่วงความยาวคลื่นที่สามารถรับภาพที่คมชัดได้ก็จะแคบลง[2]เดิมทีคำว่า "กล้องโทรทรรศน์" มักใช้การสังเกตการณ์ผ่านเลนส์ใกล้ตา แต่ว่ากล้องโทรทรรศน์แบบชมิทนั้นใช้เพื่อถ่ายภาพเท่านั้น จึงมักถูกเรียกว่าเป็น "กล้องถ่ายรูปแบบชมิท"[3] อย่างไรก็ตาม ชื่อเรียกว่า "กล้องโทรทรรศน์แบบชมิท" ใช้ทั่วไปในหมู่นักดาราศาสตร์[5]