ประเทศที่เข้าร่วม ของ กองพลน้อยนานาชาติ

ธง/ประเทศ	กำลัง	หมายเหตุ
ฝรั่งเศส	8,962[3]–9,000[2][4]
อิตาลี	3,000[3][4]–3,350[5]
เยอรมนี กับ ออสเตรีย (annexed during the civil war)	3,000[2]–5,000[4]	Beevor quotes 2,217 Germans and 872 Austrians.[3] Austrian Resistance documents name 1400 Austrians
โปแลนด์	3,000[2][4]–3,113[3]
สหรัฐ	2,341[3]–2,800[4][5]	See Abraham Lincoln brigade.
รัฐบอลข่าน	2,095[3]	See Dimitrov Battalion
สหภาพโซเวียต	2,000-3,000[2]	Though "never more than 800 present at any one time".[6]
สหราชอาณาจักร	2,500 [7]
เบลเยียม	1,600[4]–1,722[3]	See Sixth of February Battalion
แคนาดา	1,546–2,000[4]	Thomas estimates 1,000.[5]
ยูโกสลาเวีย	1,500[2]–1,660[4]	See Yugoslav volunteers in the Spanish Civil War.
คิวบา	1,101[8][9]
เชโกสโลวาเกีย	1,006[3]–1,500[2][4]
รัฐบอลติก	892[3]
อาร์เจนตินา	740[10]
เนเธอร์แลนด์	628[3]
เดนมาร์ก	550	220 died.
ฮังการี	528[3]–1,500[2]
สวีเดน	500[11]	Est. 799[3]–1,000[5] from Scandinavia (of whom 500 were Swedes.[11])
โรมาเนีย	500	Even some Romanian communist leaders like Petre Borilă and Emil Bodnăraș
บัลแกเรีย	462
สวิตเซอร์แลนด์	408[3]–800[12]
ไอร์แลนด์	250	Split between the British Battalion and the Lincoln Battalion which included the famed Connolly Column
นอร์เวย์	225	100 died.[13][14][15]
ฟินแลนด์	225	Including 78 Finnish Americans and 73 Finnish Canadians, ca. 70 died.[16]
เอสโตเนีย	200[17]
กรีซ	290–400[18]
โปรตุเกส	134[3]
ลักเซมเบิร์ก	103	Livre historiographic d'Henri Wehenkel: D'Spueniekämfer (1997)
สาธารณรัฐจีน (2455-2492)	100[19]	Organised by the Chinese Communist Party, members were mostly overseas Chinese led by Xie Weijin.[20]
เม็กซิโก	90
ไซปรัส	60[18]
ฟิลิปปินส์	50 [21][22]
แอลเบเนีย	43
คอสตาริกา	24[2]
อื่นๆ	1,122[3]

ธง/ประเทศ

กำลัง

หมายเหตุ

ฝรั่งเศส

8,962[3]–9,000[2][4]

อิตาลี

3,000[3][4]–3,350[5]

เยอรมนี กับ ออสเตรีย (annexed during the civil war)

3,000[2]–5,000[4]

Beevor quotes 2,217 Germans and 872 Austrians.[3] Austrian Resistance documents name 1400 Austrians

โปแลนด์

3,000[2][4]–3,113[3]