หลังจากที่รัฐบาลโซเวียตย้ายเมืองหลวงจากเปโตรกราดไปยังมอสโกใน ค.ศ. 1918 รัฐบาลได้โอนกรรมสิทธิ์ที่ดินอันหรูหราดังกล่าวเป็นของรัฐ และเปลี่ยนให้เป็นกระท่อมฤดูร้อนของวลาดีมีร์ เลนิน ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1918 ผู้นำโซเวียตได้พักฟื้นที่นี้หลังจากการพยายามลอบสังหาร เขาใช้เวลาอยู่ที่นั่นมากขึ้นในขณะที่สุขภาพของเขาแย่ลงในช่วงหลายปีต่อ ๆ มา ในวันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1923 เลนินปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์และออกจากเครมลินแห่งมอสโกเพื่อไปกอร์กี เขาอาศัยอยู่ที่นั่นกึ่งเกษียณจนกระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 1924

หลังจากเลนินถึงแก่อสัญกรรม กอร์กีถูกเปลี่ยนชื่อเป็น "กอร์กีเลนินสกีเย"[7] (แปลว่า "กอร์กีของเลนิน") สถานที่แห่งนี้กลายเป็นพิพิธภัณฑ์ที่จัดแสดงทรัพย์สินมากมายของเลนิน นอกจากนี้ บนที่ดินยังเป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นใน ค.ศ. 1987 โดยเป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับชีวิตของเลนินที่นั่น มีการจัดแสดงสิ่งของต่าง ๆ เช่น พินัยกรรมของเขา (คัดลอกโดยนาเดจดา ครุปสกายา) เอกสารอื่น ๆ ภาพถ่าย หนังสือ รถยนต์ส่วนตัวของเลนิน (โรลส์-รอยซ์ ซิลเวอร์โกสต์) รถเข็นของเขา รวมถึงอพาร์ตเมนต์และห้องทำงานของเขาจากเครมลิน ซึ่งได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในอาคารที่แยกจากกัน อนุสาวรีย์ที่แสดงถึง "The Death of the Vozhd" ถูกเปิดในสวนสาธารณะสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 18 เมื่อ ค.ศ. 1958