เชื่อกันว่าชาวสยามกลุ่มแรกเข้าไปตั้งถิ่นฐานที่ปูเลาตีกุซตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19[2] จากการสำรวจสำมะโนครัวประชากรเมื่อ ค.ศ. 1828 (พ.ศ. 2371) พบว่ามีชาวสยามจำนวน 1,117 คน อาศัยอยู่ในบ้านกัมปุงเซียม[5] กระทั่ง ค.ศ. 1845 (พ.ศ. 2388) รัฐบาลสหราชอาณาจักรมอบกรรมสิทธิ์ที่ดินของกัมปุงเซียมแก่ชาวสยาม เพื่อแสดงความปรารถนาดีต่ออาณาจักรสยาม[1][2] หญิงมีเกียรติชาวสยาม ชาวจีน (รวมเปอรานากัน) และชาวมลายู มีส่วนร่วมในการดูแลที่ดินและสร้างวัดไชยมังคลาราม (นามเดิม วัดปูโลติกุส) ไว้ข้างหมู่บ้าน[6] นอกจากคนเชื้อสยามแท้ ๆ แล้ว ยังประกอบไปด้วยคนจีนที่กลืนกลายเป็นคนไทยอาศัยอยู่ด้วย[7] จากเอกสารของสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงเล่าเหตุการณ์ที่ปีนังใน พ.ศ. 2477 เมื่อพระองค์เสด็จไปบำเพ็ญพระกุศลเนื่องในวันวิสาขบูชาที่วัดไชยมังคลารามไว้ว่า "พอเข้าวัดก็เกิดพิศวงด้วยเห็นผู้คนไปมาราวสัก 200 คน แต่มีผู้หญิงเป็นพื้น เห็นแต่งตัวเป็นยอหยาทั้งนั้น เป็นคนชั้นมีอันจะกินโดยมาก ได้ยินเสียงพูดจึงรู้ว่าเป็นไทย แต่มีผู้ชายน้อยราวสัก 20 คน"[8]

นอกจากกัมปุงเซียมแล้ว ยังมีชุมชนชาวสยามอีก เช่น กัมปงเซอรานีในปูเลาตีกุซ ซึ่งเป็นชุมชนลูกครึ่งจากสยามที่นับถือศาสนาคริสต์ มีมาตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 19[9][10] และชุมชนไทยที่บาตูลันจัง เพราะมีการก่อสร้างวัดปิ่นบังอร (นามเดิม วัดบาตูลันจัง) มาตั้งแต่ พ.ศ. 2337[11]

ปัจจุบันไม่มีชาวสยามอาศัยอยู่รอบวัดไชยมังคลารามแล้ว เนื่องจากอพยพหรือกลืนกลายเป็นคนจีนไป[12] ส่งผลให้มีคนบวชเป็นพระภิกษุน้อยลง ปัจจุบันจึงมีการนำพระจากประเทศไทยมาจำพรรษาที่วัด[13] พื้นที่ชุมชนกัมปุงเซียมกำลังลดขนาดลงเนื่องจากการจัดสรรที่ดินเพื่อสร้างโรงแรม[1][3][4] เพราะทรัสตีขายที่ใน ค.ศ. 2014 โดยไม่ทราบว่าขายที่แก่นักพัฒนาที่ดิน[14] ส่งผลให้ผู้อาศัยถูกขับไล่ออกจากที่ จึงเกิดการฟ้องร้องนักพัฒนาที่ดิน แต่ศาลยกฟ้องใน ค.ศ. 2015 และเกรงว่าหลังจากนี้ชุมชนสยามจะถูกรื้อถอนจนสิ้นเพื่อพัฒนาที่ดิน[3][4]