กาบหอยแครงจะพบในสิ่งแวดล้อมที่มีไนโตรเจนต่ำ เช่น หนองน้ำ หรือทุ่งหญ้าสะวันนาที่เปียกชื้น กาบหอยแครงมีต้นเตี้ย โตช้า ทนไฟได้ดีและการเผาไหม้จากไฟป่าเป็นระยะๆเป็นการช่วยกำจัดคู่แข่งของมัน[3][4] มันรอดได้เพราะขึ้นในดินทรายที่เปียกชื้นและถ่านหินเลน แม้ว่ามันจะประสบความสำเร็จในการปลูกย้ายและเติบโตในหลายๆพื้นที่ของโลก แต่ถิ่นกำเนิดของกาบหอยแครงพบได้เพียงในรัฐนอร์ทแคโรไลนา และรัฐเซาท์แคโรไลนา ในประเทศสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะในรัศมี 60 ไมล์ของวิลมิงตัน[5] มีประชากรที่สามารถปรับตัวอยู่ได้ในธรรมชาติของกาบหอยแครงในตอนเหนือของรัฐฟลอริดาและในไพน์ บาร์เรนส์ รัฐนิวเจอร์ซีย์ การขาดแคลนสารอาหารในดินทำให้พืชต้องอาศัยกับดักที่ละเอียดอ่อน เหยื่อแมลงจะให้ไนโตรเจนสำหรับการสร้างโปรตีนซึ่งหาไม่ได้ในดิน กาบหอยแครงไม่ใช่พืชเขตร้อนและทนความหนาวเย็นได้เล็กน้อย ในความเป็นจริงถ้ากาบหอยแครงที่ไม่ผ่านช่วงพักตัวในฤดูหนาวจะอ่อนแอลงและตายหลังจากระยะเวลาช่วงหนึ่ง[6]