กามัง (ญี่ปุ่น: 我慢 โรมาจิ: gaman) เป็นศัพท์ภาษาญี่ปุ่น อันมีต้นกำเนิดจากศาสนาพุทธนิกายเซน ซึ่งหมายถึง "ซึ่งอดทนในสิ่งที่เหลือทน ด้วยขันติและความสง่างาม"[1] คำดังกล่าวมักแปลว่า "ความมานะอุตสาหะ" หรือ "ขันติ" ส่วนศัพท์ที่เกี่ยวข้อง กามันซูโยอิ (ญี่ปุ่น: 我慢強い โรมาจิ: gamanzuyoi) คำประสมซึ่งรวมกับคำว่า สึโยอิ (เข้มแข็ง) หมายถึง "ได้รับความทุกข์ทรมานจากสิ่งที่เหลือทน" หรือมีระดับความอดทนประเภทไม่ยินดียินร้ายสูง[2]กามังได้รับการอธิบายไว้หลากหลายตั้งแต่เป็น "กฎ"[3] "คุณธรรม"[4] "อุปนิสัย"[5] หรือ "คุณสมบัติ"[6] เป็นต้น หมายความว่า ทำสิ่งที่ดีที่สุดในช่วงเวลาทุกข์ยาก และคงการควบคุมตนเองและระเบียบวินัยไว้[7][8][9][10][11] กามังเป็นคำสอนของนิกายเซน[12]