ข้อเสนอสำหรับการประชุม CICA ได้รับการตอบรับจากหลายประเทศในเอเชีย มีการจัดการประชุมในประเทศต่าง ๆ ที่สนใจในช่วงเวลาเจ็ดปีเพื่อหารือเกี่ยวกับรูปแบบการประชุม CICA และร่างเอกสารพื้นฐาน

การประชุมครั้งแรกของ CICA ในระดับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ จัดขึ้นเมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2542 โดยมีประเทศสมาชิก 15 ประเทศเข้าร่วม ปฏิญญาว่าด้วยหลักการชี้นำความสัมพันธ์ระหว่างประเทศสมาชิก CICA (The Declaration on Principles Guiding Relations between CICA Member States) ได้รับการรับรองในการประชุมครั้งนี้

การประชุมสุดยอด CICA ครั้งแรกจัดขึ้นเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2545 โดยมี 16 ประเทศสมาชิกเข้าร่วม โดยข้อบัญญัติอัลมาเตอ (Almaty Act) ซึ่งเป็นกฎบัตรของ CICA ได้รับการรับรอง แรงผลักดันสำหรับการประชุมครั้งนี้มาจากการโจมตีของผู้ก่อการร้ายในเหตุการณ์ 9/11 ในปีก่อนหน้า ดังนั้นการต่อต้านการก่อการร้ายจึงกลายเป็นประเด็นสำคัญสำหรับการประชุมครั้งนั้นและก็ยังได้ดำเนินการผ่านการประชุมครั้งต่อ ๆ ไป[6]

ในการประชุมระดับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศครั้งที่สองในปี พ.ศ. 2547 ได้มีการนำบัญชีมาตรการสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจ และขั้นตอนปฏิบัติของ CICA (CICA Catalogue of Confidence-Building Measures and CICA Rules of Procedures) มาใช้ ในการประชุมสุดยอด CICA ครั้งที่ 2 ในปี พ.ศ. 2549 ที่ประชุมได้มีการยอมรับประเทศไทยและเกาหลีใต้เป็นสมาชิกใหม่ และจัดตั้งสำนักเลขาธิการถาวร ในการประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศครั้งที่ 3 ในปี พ.ศ. 2551 จอร์แดนและสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ได้รับการยอมรับเป็นสมาชิกใหม่ ในการประชุมสุดยอด CICA ครั้งที่ 3 ในปี พ.ศ. 2553 ตุรกีเข้ารับตำแหน่งประธานที่ประชุม CICA ต่อจากคาซัคสถาน การประชุมสุดยอดครั้งที่ 3 ยังยอมรับอิรักและเวียดนามเป็นสมาชิกใหม่และรับรองอนุสัญญา CICA บาห์เรนและกัมพูชาได้รับการยอมรับเข้าร่วม CICA ในปี พ.ศ. 2554 บังกลาเทศและกาตาร์ได้เข้าร่วมในปี พ.ศ. 2557 ศรีลังกาในปี พ.ศ. 2561 และคูเวตในปี พ.ศ. 2565[7]