↑ Damien Kingsbury. Political Development. New York : Routledge, 2007, p. 12.
↑ David Easton. The Political System : An Inquiry into the State of Political Science (2nd edition) New York: Alfred A. Knopf, 1971, pp. 372-373. อ้างใน เชิญ ชวิณณ์ ศรีสุวรรณ, “แนวพินิจทางรัฐศาสตร์ : ภาวะวิทยา ญาณวิทยา และ วิธีวิทยา,” (๒๕๕๑), น. 23. Cited by http://www.buriram.ru.ac.th/00phpweb/down_load/fill/0907111104235YRYX.doc
↑ Gabriel A. Almond and G. Bingham Powell, Jr. Comparative Politics :System, Process and Policy. (2nd edition) ( Boston : Little, Brown and Company,1978). and Gabriel A. Almond and G. Bingham Powell, Jr (eds), Comparative Politics Today: A world View. Boston : Little, Brown and Company,1980. อ้างใน อโณทัย วัฒนาพร, “นักรัฐศาสตร์กับสังคมการเมืองไทย : ภารกิจอันไม่จบสิ้น,” (เอกสารประกอบการประชุมวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์แห่งชาติครั้งที่ 7 (พ.ศ. 2549).
↑ Lucien W. Pye. Aspects of Political Development: An Analytic Study. Boston : Little Brown and Company, 1966, 33 – 48. อ้างใน ลิขิต ธีเวคิน. ทฤษฎีพัฒนาการเมือง. (กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยคณะรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2527).
↑ Samuel Huntington. Political Order in Changing Societies. (Second edition) Connecticut: Yale University Press, 1969, p. 31.
↑ Bill, James A., and Hardgrave, Robert L. Comparative Politics : The Quest for Theory. Columbus Ohio: Charles E. Merrill Publishing Company (1973), p. 67.
↑ Lucien W. Pye. Aspects of Political Development: An Analytic Study. Boston : Little Brown and Company, 1966, 33 – 48. อ้างใน ลิขิต ธีเวคิน. ทฤษฎีพัฒนาการเมือง. (กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัยคณะรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2527).
