การพิมพ์ลูกกลิ้งเดี่ยว (อังกฤษ: Rotary printing press) เป็นเทคนิคการพิมพ์ชนิดหนึ่งซึ่งใช้ลูกกลิ้งประกอบด้วยภาพกลับด้านเป็นแม่พิมพ์ แม่พิมพ์จะรับหมึกก่อนนำมากลิ้งลงบนกระดาษ ทำนองเดียวกับการพิมพ์แบบประทับอักษรหรือตราประทับ[1] การพิมพ์ลูกกลิ้งเดี่ยวต่างจากการพิมพ์ลูกกลิ้งคู่ตรงที่การพิมพ์ลูกกลิ้งคู่ แม่พิมพ์จะไม่ใช้ภาพกลับด้าน ทำให้ต้องมีลูกกลิ้งยางรับหมึกกลับด้านจากแม่พิมพ์เพื่อนำไปถ่ายทอดลงบนกระดาษ การพิมพ์ลูกกลิ้งเดียวตามที่มีหลักฐานนั้น วิลเลียม นิโคลสัน (พ.ศ. 2333) เป็นผู้จดสิทธิบัตรคนแรก แต่เครื่องพิมพ์ดังกล่าวยังใช้คนหมุนอยู่ ต่อมาฟรีดริช เคอนิก (พ.ศ. 2354) พัฒนาเครื่องพิมพ์ของโยฮันน์ กูเทนแบร์กให้เป็นเครื่องพิมพ์ชนิดที่แม่พิมพ์หมุนได้ด้วยกำลังไอน้ำ ทำให้สามารถพิมพ์กระดาษที่ใหญ่ขึ้นได้[2][3] ต่อมาริชาร์ด มาร์ช โฮ พัฒนาเครื่องพิมพ์ให้มีหลายลูกกลิ้งในปี พ.ศ. 2386[4] บางแหล่งกล่าวว่า อิปโปลีต โอกุสต์ มารีนอนี เป็นผู้คิดค้นเครื่องพิมพ์ชนิดลูกกลิ้งเดี่ยว[5]