เมื่อปี พ.ศ. 2534 ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวของเช็กสูงกว่าของสโลวาเกียร้อยละ ​20 โดยได้มีการยกเลิกกฎที่เช็กต้องโอนงบประมาณให้กับสโลวาเกียซึ่งใช้มาเป็นเวลานานในปีเดียวกัน

ชาวเช็กและชาวสโลวักส่วนใหญ่ต้องการให้ประเทศเชโกสโลวาเกียคงอยู่ต่อไปในรูปแบบสหพันธรัฐ แต่พรรคหลักบางพรรคของสโลวาเกียต้องการแยกตัวออกเป็นรัฐอิสระและมีอำนาจอธิปไตยเป็นของตนเอง ต่อมาพรรคต่าง ๆ ของทั้งสองประเทศได้รวมตัวกันอีกครั้ง แต่พรรคของแต่ละประเทศไม่มีบทบาทใด ๆ ซึ่งกันและกัน แต่เพื่อให้การบริหารประเทศเป็นไปอย่างราบรื่น รัฐบาลจึงต้องการให้อยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐบาลกลาง แต่ฝ่ายสโลวักต้องการแยกตัว[1]

ต่อมาเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2535 รัฐสภาสโลวักได้ประกาศแยกตัวจากเชโกสโลวาเกียเพื่อก่อตั้งเป็นประเทศใหม่ขึ้น (ซึ่งต่อมาก็คือประเทศสโลวาเกียในปัจจุบัน) หลังจากนั้นหกเดือนต่อมา ได้มีการจัดประชุมขึ้นที่บราติสลาวา ซึ่งในที่ประชุมได้มีมติให้แยกตัวออกเป็นประเทศใหม่ ต่อมา วาตสลัฟ ฮาแว็ล ประธานาธิบดีเชโกสโลวาเกียในขณะนั้นได้ลาออกจากตำแหน่งเนื่องจากเขาคัดค้านแนวคิดดังกล่าว[2] และในการสำรวจความคิดเห็นจากประชาชนเมื่อเดือนกันยายนในปีเดียวกัน ผลปรากฏว่ามีประชาชนชาวสโลวักเพียงร้อยละ 37 และชาวเช็กเพียงร้อยละ 36 เท่านั้นที่สนับสนุนแนวคิดดังกล่าว[3]

ต่อมาเป้าหมายในการยุบประเทศได้เปลี่ยนไปให้เป็นไปอย่างสันติสุข โดยเมื่อวันที่ 13 พฤศจิกายน ปีเดียวกัน สมัชชาแห่งชาติได้ผ่านรัฐบัญญัติซึ่งกำหนดการแบ่งเส้นเขตแดนระหว่างดินแดนเช็กและสโลวาเกียเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน[4] ซึ่งมีผลตั้งแต่วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2535[4]

การยุบประเทศสำเร็จโดยปราศจากความรุนแรง ซึ่งไม่เหมือนกับรัฐคอมมิวนิสต์อื่น ๆ ที่มีการใช้ความรุนแรง เช่นในสหภาพโซเวียตและยูโกสลาเวีย โดยประเทศเชโกสโลวาเกียถือเป็นรัฐสังคมนิยมเพียงรัฐเดียวที่มีการแยกประเทศอย่างสันติสุข