มาตรวิทยา ของ การย่อยสลายทางชีวภาพ

ในธรรมชาติ การย่อยสลายทางชีวภาพด้วยวัสดุที่แตกต่างกัน จะใช้อัตราส่วนที่แตกต่างกันด้วย เพื่อให้สามารถทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งจุลินทรีย์ต้องการแสง น้ำ และออกซิเจน ในการช่วยย่อยสลายทางชีวภาพ อุณหภูมิเป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดอัตราการย่อยสลายทางชีวภาพ เนื่องจากในสภาพอากาศอบอุ่นทำให้จุลินทรีย์มีแนวโน้มทำงานซ้ำๆได้เร็วขึ้น

การย่อยสลายทางชีวภาพสามารถวัดเป็นจำนวนได้หลายวิธี นักวิทยาศาสตร์มักใช้การทดสอบการหายใจของจุลิทรีย์ที่ใช้ออกซิเจน (Aerobe) ในการหายใจ โดยเก็บตัวอย่างที่เป็นของเสียในรูปของแข็ง ที่ประกอบด้วยจุลินทรีย์และดิน ต่อมาผึ่งลมทิ้งไว้หลายวัน จุลินทรีย์จะทำการย่อยตัวอย่างทีละน้อย และผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งผลของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จะเป็นตัวบ่งชี้การย่อยสลาย การย่อยสลายทางชีวภาพสามารถวัดโดยจุลินทรีย์ที่ไม่ใช้ออกซิเจน (Anaerobic) และจำนวนมีเทน หรือ โลหะผสมที่สามารถผลิตได้ ในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ เรียกว่า กระบวนการการบำบัดสารมลพิษทางชีวภาพ[2]

ช่วงเวลาประมาณของสารเพื่อการย่อยสลายทางชีวภาพในสิ่งแวดล้อมทางทะเล[3]
ผลิตภัณฑ์ระยะเวลาย่อยสลายทางชีวภาพ
แกนแอปเปิ้ล1–2 เดือน
กระดาษทั่วไป1–3 เดือน
กระดาษชำระอเนกประสงค์2–4 สัปดาห์
กล่องกระดาษลูกฟูก2 เดือน
เสื้อผ้าฝ้าย5 เดือน
กล่องกระดาษเคลือบพลาสติก5 ปี
กล่องกระดาษเคลือบมัน3 เดือน
กระป๋องทำจากดีบุก50–100 ปี
กระป๋องทำจากอะลูมิเนียม150–200 ปี
ขวดแก้วไม่สามารถวัดได้ (ตลอดไป)
ถุงพลาสติก10–20 ปี
พลาสติกอ่อน (เช่น ขวด)100 ปี
พลาสติกแข็ง (เช่น ฝาขวด)400 ปี

ใกล้เคียง

การย่อยสลายทางชีวภาพ การย่อยอาหารไม่ดี การย่อยอาหาร การย่อยสลายด้วยแสง การย่อความอัตโนมัติ การฆ่าตัวตาย การยกกำลัง การถ่ายโอนสัญญาณ การยอมจำนนของญี่ปุ่น การร่วมเพศ