สาธารณรัฐจีนก่อตั้งขึ้นเป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1912 เพื่อปกครองจีนแผ่นดินใหญ่หลังจากการโค่นล้มราชวงศ์ชิงลง ในปี 1945 กองกำลังญี่ปุ่นในไต้หวันยอมแพ้ต่อเจียง ไคเชก ผู้นำของสาธารณรัฐจีน ในฐานะตัวแทนของฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่สองและไต้หวันขณะนั้นยังเป็นส่วนหนึ่งของประเทศจีน ในระหว่างปีสุดท้ายของสงครามกลางเมืองจีน (1946-1949) สาธารณรัฐจีนสูญเสียแผ่นดินใหญ่ให้กับพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) และย้ายรัฐบาลไปอยู่ที่ไต้หวัน และพรรคคอมมิวนิสต์จีน(เหมา เจ๋อตุง)ได้ก่อตั้งประเทศใหม่ ใช้ชื่อว่า "สาธารณรัฐประชาชนจีน" ขึ้นในปี 1949 ส่วนรัฐบาลของสาธารณรัฐจีน (เจียง ไคเชก) ได้ย้ายไปที่เกาะไต้หวันซึ่งฐานที่มั่นของพรรคก๊กมินตั๋งและกลายเป็นไต้หวันปัจจุบันในที่สุด

รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนอ้างว่าไต้หวันคือ"เขตกบฏ"ต่อสาธารณรัฐประชาชนจีนและยังได้รับเกาะที่มีความสำคัญมาก จึงเกิดการก่อตั้งนโยบบายจีนเดียวเพื่อความชัดเจน สาธารณรัฐประชาชนจีนได้ขู่ว่าจะบุกรุกไต้หวันหากพิจารณาว่าเกิดความไม่สงบหรือไม่ให้ความร่วมมือกับตน

ชาวไต้หวันส่วนใหญ่ให้ความร่วมมือกับรัฐบาลจีนด้วยหลายเหตุผลรวมถึงความกลัวที่จะสูญเสียประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชนในไต้หวัน รัฐบาลจีนก็เช่นกันที่ต้องรักษาสถานะของไต้หวันไว้รวมถึงการไล่ตามติดพันการเป็นอิสระของไต้หวัน รัฐธรรมนูญของรัฐบาลสาธารณรัฐจีนมีสถานะอาณาเขตรวมจีนแผ่นดินใหญ่ด้วยแต่นโยบายทางการของรัฐบาลสาธารณรัฐจีนขึ้นอยู่กับการผสมอำนาจในปัจจุบัน