การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศนิวซีแลนด์ เป็นส่วนหนึ่งของการแพร่ระบาดอย่างต่อเนื่อง ของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ที่เกิดจากไวรัสโคโรนาสายพันธุ์กลุ่มอาการทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง 2 (SARS-CoV-2) โดยพบผู้ป่วยรายแรกในประเทศนิวซีแลนด์เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 ประเทศนี้มีผู้ป่วยรวม 1,039 ราย (872 รายได้รับการยืนยันและ 167 รายที่เป็นไปได้; กรณีที่เป็นไปได้คือเมื่อผู้ป่วยมีผลทดสอบเป็นลบสำหรับโควิด-19 แต่ยังคงมีอาการของไวรัส) ตั้งแต่ 4 เมษายน พ.ศ. 2563 มีหนึ่งคนเสียชีวิตจากไวรัส[1] และมีเคสเกิดขึ้นในพื้นที่คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับเขตทั้งหมด 20 แห่งของประเทศวันที่ 21 มีนาคม มีการริเริ่มระบบเตือนภัยสี่ระดับในวันที่ 21 มีนาคมเพื่อจัดการการระบาดในประเทศ ทีแรกตั้งไว้ที่ระดับ 2 ที่ปรับขึ้นเป็นระดับ 3 และเป็นระดับ 4 เมื่อวันที่ 25 มีนาคมซึ่งทำให้รัฐบาลสั่งล็อกดาวน์ทั่วประเทศ ก่อนค่อย ๆ ปรับลดลงมาเป็นระดับ 3 เมื่อวันที่ 27 เมษายน ซึ่งทำให้ผ่อนปรนมาตรการล็อกดาวน์บางส่วน และเหลือระดับ 2 ในวันที่ 13 พฤษภาคม คงเหลือเพียงการเว้นระยะห่างทางสังคมและจำกัดการชุมนุมเท่านั้น ประเทศลดระดับการเตือนภัยเหลือระดับ 1 ในัวนที่ 8 มิถุนายน ซึ่งยกเลิกการจำกัดทุกอย่างยกเว้นการควบคุมชายแดน