อู่ฮั่น (
จีนตัวย่อ: 武汉;
จีนตัวเต็ม: 武漢) เป็น
เมืองเอกของ
มณฑลหูเป่ย์ สาธารณรัฐประชาชนจีน[16] เป็นนครที่ใหญ่ที่สุดในมณฑล มีประชากรกว่า 11 ล้านคน ทำให้เป็น
นครที่มีประชากรมากที่สุดในภาคกลางของประเทศจีน
[17] และเป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดอันดับ 7 ในประเทศจีน และเป็นหนึ่งใน
นครศูนย์กลางแห่งชาติทั้งเก้าแห่งของประเทศจีน
[18]ชื่อ "อู่ฮั่น" มาจากการรวมกันของเมืองในประวัติศาสตร์ ได้แก่ เมืองอู่ชาง ฮั่นโข่ว และฮั่นหยาง ซึ่งทั้งสามเมืองรู้จักกันในชื่อ "เมืองทั้งสามของอู่ฮั่น" (武汉三镇) นครอู่ฮั่นตั้งอยู่ในทางตะวันออกของที่ราบเจียงฮั่น ซึ่งเป็นที่บรรจบของ
แม่น้ำแยงซี กับ
ลำน้ำสาขาที่ใหญ่ที่สุดของแม่น้ำแยงซีซึ่งก็คือ
แม่น้ำฮั่น และนครอู่ฮั่นรู้จักกันในชื่อ "ทางสู่มณฑลทั้งเก้า" (九省通衢)
[1]เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นในอู่ฮั่น เช่น
การก่อการกำเริบอู่ชาง ซึ่งนำไปสู่การล่มสลายของ
ราชวงศ์ชิงและการสถาปนา
สาธารณรัฐจีน[19] อู่ฮั่นเป็นเมืองหลวงของประเทศจีนเป็นเวลาสั้น ๆ ในปี ค.ศ. 1927 ภายใต้
ฝ่ายซ้ายของรัฐบาล
ก๊กมินตั๋ง ที่นำโดย
วาง จิงเว่ย[20] ต่อมาในปี ค.ศ. 1937 ในช่วง
สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง เมืองนี้ได้กลายเป็นเมืองหลวงในยามสงครามของจีนเป็นเวลาสิบเดือน
[21][22]ทุกวันนี้อู่ฮั่นถือเป็นศูนย์กลางทางการเมือง เศรษฐกิจ การเงิน การค้า วัฒนธรรม และการศึกษา ของภาคกลางของประเทศจีน
[17] เป็นศูนย์กลางการขนส่งขนาดใหญ่ ซึ่งประกอบด้วยทางรถไฟ ถนน และทางด่วนจำนวนมากที่ผ่านตัวเมืองและเชื่อมต่อกับเมืองใหญ่อื่น ๆ
[23] เนื่องจากมีบทบาทสำคัญในการขนส่งภายในประเทศ ทำให้บางครั้งอู่ฮั่นถูกเรียกว่า "ชิคาโกของจีน" ในแหล่งข้อมูลต่างประเทศ
[3][4][5] "แม่น้ำสายทองคำ" อย่าง
แม่น้ำแยงซี และลำน้ำสาขาที่ใหญ่ที่สุดซึ่งก็คือ
แม่น้ำฮั่น ไหลผ่านตัวเมืองและแบ่งอู่ฮั่นออกเป็น 3 เขต ได้แก่ อู่ชาง ฮั่นโข่ว และฮั่นหยาง มีสะพานข้ามแม่น้ำแยงซีภายในตัวเมือง และห่างออกไปทางตะวันตกของมณฑลหูเป่ย์ จะมี
เขื่อนซานเสียต้าป้า ซึ่งเป็นสถานีพลังงานที่ใหญ่ที่สุดในโลกในแง่ของกำลังผลิตติดตั้งราวปลายเดือนมกราคม ค.ศ. 2020 นครอู่ฮั่นยังอยู่ภายใต้การกักกันโรคโดย
การปิดเมืองอันเป็นผลมาจาก
การระบาดของ
โคโรนาไวรัสสายพันธุ์ใหม่[24] บ้างคาดการณ์ว่าโรคระบาดเกิดขึ้นจากตลาดอาหารทะเลในเขตเจียงฮั่น และตั้งแต่นั้นมาตลาดก็ถูกปิดตัวลง
[25] และมีประชาชนกว่าห้าล้านคนเดินทางออกจากเมือง
[26]