การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนาในประเทศเกาหลีใต้ ดำเนินอยู่ในประเทศเกาหลีใต้ ตั้งแต่วันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2563 ซึ่งเป็นวันที่พบผู้ติดเชื้อรายแรกในประเทศ[1] โดยจำนวนผู้ติดเชื้อในประเทศเกาหลีใต้ในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ เพิ่มขึ้น 20 ราย และวันที่ 20 กุมภาพันธ์ เพิ่มขึ้น 58[2] จนในวันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2563 มีผู้ติดเชื้อรวม 346 ราย ซึ่งบันทึกโดยสำนักงานควบคุมและป้องกันโรคแห่งเกาหลี (KCDC) และสถานการณ์เลวร้ายขึ้นจากกิจกรรม แพเชิน 31 ซึ่งเป็นกิจกรรมทางศาสนาคริสต์ที่คริสตจักรพระเยซูชินซ็อนจิในแทกู[3][4]ท่ามกลางความตระหนกว่าจะมีผู้ติดเชื้อเพิ่มมากกว่านี้ทำให้กิจกรรมที่มีผู้ชุมนุมเป็นจำนวนมากหลายกิจกรรมต้องถูกยกเลิกไป และเริ่มมีมาตการปิดกั้นในเมืองต่างๆ ของประเทศ และทหาร 300 นายในแทกูก็ถูกแยกตัวออกมาและกักตัว[5][6] ทั้งนี้ยังปฏเสธการเข้าประเทศของชาวต่างประเทศที่มาจากมณฑลหูเป่ย ประเทศจีนอีกด้วย[7][8]ในวันที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2563 ในประเทศเกาหลีใต้มีผู้ติดเชื้อถึง 10,423 รายและเสียชีวิต 204 ราย[9] และอีก 494,711 รายอยู่ระหว่างการตรวจรักษา ซึ่งอัตราการเสียชีวิตของผู้ติดเชื้อในประเทศเกาหลีใต้เฉลี่ยที่ 1.95 เปอร์เซ็นต์[10] เกาหลีใต้จัดเป็นประเทศที่มีการแพร่ระบาดร้ายแรงที่สุดประเทศหนึ่งและควบคุมการระบาดได้ดีที่สุดประเทศหนึ่งร่วมกับประเทศไต้หวันและประเทศเวียดนาม[11][12]