การระบาดทั่วของไวรัสโคโรนา พ.ศ. 2562–2563 ได้รับการยืนยันว่าไปยังประเทศเยอรมนีในวันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2563 เมื่อโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 เคสแรกได้รับการยืนยัน และอยู่ใกล้มิวนิก รัฐไบเอิร์น ผู้ป่วยโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ส่วนใหญ่ในเดือนมกราคมและต้นเดือนกุมภาพันธ์มาจากสำนักงานใหญ่ของผู้ผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ที่นั่น หลังจากนั้น กลุ่มใหม่ได้เพิ่มโดยนักเดินทางจากประเทศอิตาลี, จีน และอิหร่าน ก่อนหยุดเที่ยวบินผู้โดยสารในวันที่ 18 มีนาคม ในวันที่ 25 และ 26 กุมภาพันธ์ หลังการระบาดของโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019 ในประเทศอิตาลี ได้มีการพบหลายเคสที่เกี่ยวข้องกับการระบาดของอิตาลีในรัฐบาเดิน-เวือร์ทเทิมแบร์ค สำหรับเคสอื่นซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับกลุ่มชาวอิตาลี ได้เกิดขึ้นในหลายภูมิภาครวมถึงรัฐบาเดิน-เวือร์ทเทิมแบร์ค, รัฐนอร์ทไรน์-เว็สท์ฟาเลิน และรัฐไรน์ลันท์-ฟัลทซ์ ส่วนกลุ่มก้อนที่เฉพาะเจาะจงเกิดขึ้นในไฮน์สแบร์กนั้นเชื่อมโยงกับเทศกาลในกันเกลท์[6] ทั้งนี้ การเสียชีวิตรายแรกเป็นหญิงอายุ 89 ปีในเอ็สเซิน และชายอายุ 78 ปีในไฮน์สแบร์ก ซึ่งมีการรายงานเมื่อวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2563[7][8]การควบคุมโรคและการแพร่ระบาดของเยอรมันได้รับการแนะนำโดยสถาบันโรแบร์ท ค็อค (RKI) ตามแผนโรคระบาดแห่งชาติ การระบาดครั้งแรกได้รับการจัดการในขั้นตอนการยับยั้ง (พร้อมด้วยมาตรการแรกของขั้นตอนการป้องกัน)[9] ซึ่งพยายามลดการขยายตัวของกลุ่มก้อนให้เหลือน้อยที่สุด รัฐบาลเยอรมันและเจ้าหน้าที่สาธารณสุขหลายคนกล่าวว่าประเทศนี้ได้รับการเตรียมพร้อมเป็นอย่างดี และในตอนแรกเห็นว่าไม่จำเป็นต้องใช้มาตรการพิเศษให้ตุนหรือจำกัดเสรีภาพของประชาชน ครั้นตั้งแต่วันที่ 13 มีนาคม การระบาดทั่วได้รับการจัดการในขั้นตอนการป้องกันโดยมีรัฐเยอรมันเป็นผู้สั่งปิดโรงเรียนและโรงเรียนอนุบาล, เลื่อนภาคการศึกษา รวมถึงห้ามมิให้ไปเยี่ยมสถานพยาบาลเพื่อคุ้มครองผู้สูงอายุ สองวันต่อมา พรมแดนไปยังประเทศเพื่อนบ้านถูกปิด ในวันที่ 22 มีนาคม รัฐบาลประกาศเคอร์ฟิวเพื่อชาติ เกือบจะเหมือนกับในประเทศออสเตรียและรัฐไบเอิร์น ซึ่งได้ดำเนินการเมื่อเจ็ดวันก่อนและสามวันก่อนตามลำดับ ตัวบุคคลได้รับอนุญาตให้ออกจากที่พักอาศัยของพวกเขาสำหรับกิจกรรมบางอย่างเท่านั้น เช่น การเดินทางไปทำงาน, เล่นกีฬา หรือซื้อของชำ และไม่อยู่ในกลุ่มที่มีมากกว่าสองคนหากพวกเขาไม่ได้ร่วมส่วนครัวเรือนเดียวกันณ วันที่ 31 มีนาคม 2563 มีผู้ป่วย 71,730 ราย เสียชีวิต 775 ราย และหายป่วยประมาณ 16,100 ราย[3][10] อัตราการเสียชีวิตค่อนข้างต่ำเมื่อเปรียบเทียบกับประเทศในยุโรปอื่น ๆ เช่นอิตาลีหรือสเปน นำไปสู่การอภิปรายเกี่ยวกับจำนวนเคสที่ได้รับการบันทึกและไม่ได้บันทึกไว้ รวมถึงการแจกแจงอายุ และความแตกต่างระหว่างประเทศในจำนวนเตียงผู้ป่วยหนักที่มีระบบช่วยหายใจ หัวหน้าสถาบันโรแบร์ท ค็อค เตือนว่าอัตราการเสียชีวิตของเยอรมันจะเพิ่มขึ้นและคล้ายคลึงกับประเทศอื่น ๆ