การสังหารหมู่พอร์ตอาร์เทอร์ เกิดขึ้นระหว่างสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง เริ่มตั้งแต่วันที่ 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1894 และลากยาวไปสองหรือสามวัน เมื่อส่วนหน้าของกองพลที่หนึ่งแห่งกองทัพญี่ปุ่นที่สอง ภายใต้บังคับบัญชาของพลเอกตาเดียว ยามาจิ โมโตฮารุ (ค.ศ. 1841-1897) สังหารทหารช่างและพลเรือนชาวจีนไประหว่าง 1,000 ถึง 20,000 คน เหลือผู้รอดชีวิตไว้เพียง 36 คนเพื่อฝังศพ[1] ในนครชายฝั่งพอร์ตอาร์เทอร์ของจีน (ปัจจุบันคือ ลวีชุนโกว) อย่างไรก็ดี มีการสงสัยตัวเลขประเมินผู้เสียชีวิตที่สูง เพราะบันทึกร่วมสมัยของสงครามประเมินตัวเลขประชากรทั้งหมดของพอร์ตอาร์เทอร์ไว้ที่ 6,000 คน (หรือ 13,000 คน หากรวมทหารประจำนคร) [2] รายงานภายหลังประเมินว่า 18,000 คนจากทั้งสองฝ่ายเข้าต่อสู้กัน โดยชาวจีนเสียชีวิต 1,500 คน[3]