เป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ (MDGs) ของสหประชาชาติจะรวมถึงเป้าหมายเพื่อลดลงครึ่งหนึ่งของสัดส่วนของคนที่ไม่สามารถเข้าถึงสุขอนามัยขั้นพื้นฐานในปี 2015. ในเดือนธันวาคมปี 2006, สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติประกาศว่าปี 2008 จะเป็น "ปีสากลแห่งการสุขาภิบาล", เพื่อระลึกถึงความคืบหน้าที่ช้าในการไปสู่เป้าหมายทางสุขาภิบาลของ MDGs[16]. ปีดังกล่าวมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาความตระหนักและการดำเนินการเพิ่อให้ได้ตามเป้าหมาย. ความกังวลที่ชัดเจนคือ:

• การลบทิ้งความอัปยศรอบๆการสุขาภิบาล, เพื่อที่ว่าความสำคัญของการสุขาภิบาลสามารถกล่าวถึงได้ง่ายขึ้นและในทางสาธารณะยิ่งขึ้น
• การเน้นเพื่อการลดความยากจน, สุขภาพและผลประโยชน์อื่นๆที่ไหลจากสุขอนามัยที่ดีขึ้น, การจัดสุขาภิบาลและการบำบัดน้ำเสียในครัวเรือน

'โครงการตรวจสอบร่วมกันสำหรับน้ำประปาและสุขาภิบาล' (JMP) ของ WHO และองค์การยูนิเซฟได้กำหนดนิยามของคำว่าสุขาภิบาลที่ปรับปรุงแล้วดังนี้[17]:

• ห้องน้ำชักโครก หรือส้วมแบบชักโครก/เทน้ำล้างลงไปยังหลุมส้วมที่มีการเชื่อมต่อกับระบบระบายน้ำสุขาภิบาลหรือระบบบำบัดน้ำเสีย
• หลุมส้วมที่ปรับปรุงแล้วมีช่องระบายอากาศ
• หลุมส้วมมีแผ่นปิด
• ห้องน้ำหมัก

เจเอ็มพีเผยแพร่รายงานการประมาณที่อัปเดตทุกสองปีเกี่ยวกับประเภทต่างๆของแหล่งน้ำดื่มและสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขาภิบาลในระดับชาติ, ระดับภูมิภาคและระดับโลก. ในเดือนมีนาคม 2012, JMP เผยแพร่อัปเดตล่าสุด[18]. ตามนิยามข้างต้น, 1.8 พันล้านคนได้ใช้การสุขาภิบาลที่ปรับปรุงแล้วในปี 2010 มากว่าในปี 1990, ทำให้อัตราร้อยละของผู้ที่ใช้สุขาภิบาลที่ปรับปรุงแล้วถึง 63% ทั่วโลก. อย่างไรก็ตาม โลกยังคงหลุดจากเป้าหมายการสุขาภิบาลตามโปรแกรมของ 'เป้าหมายการพัฒนาสหัสวรรษ'. 2.5 พันล้านคนยังขาดสุขาภิบาลที่ปรับปรุงแล้ว[19]. ตาม JMP, ถ้าแนวโน้มปัจจุบันยังคงต่อเนื่อง, ในปี 2015 2.4 พันล้านคนจะขาดการเข้าถึงสิ่งอำนวยความสะดวกของสุขาภิบาลที่ปรับปรุงแล้ว. ร้อยละ 15 ของประชากรที่ยังคงถ่ายอุจจาระกลางแจ้ง, หมายถึงการถ่ายอุจจาระในสนาม, ป่า, พุ่มไม้, กลางแหล่งน้ำหรือที่ว่างเปล่าที่เปิดโล่งอื่นๆ. ตัวเลขนี้เท่ากับ 1.1 พันล้านคน. แม้ว่าสัดส่วนของคนที่ถ่ายอุจจาระกลางแจ้งจะลดลง, จำนวนที่แน่นอนยังคงอยู่ที่มากกว่าหนึ่งพันล้านเป็นเวลาหลายปี, เนื่องจากการเติบโตของประชากร[20]. ในปี 2011 มูลนิธิบิลและเมลินดาเกตส์เปิดตัว 'ประดิษฐกรรมห้องสุขาแบบท้าทาย'เพื่อส่งเสริมวิธีที่ปลอดภัยกว่าและมีประสิทธิภาพมากกว่าในการบำบัดน้ำเสียของมนุษย์. โปรแกรมมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาเทคโนโลยีที่อาจช่วยลดช่องว่างทางด้านสุขอนามัยของโลก.

ผลที่ออกมานี้นำเสนอความเสี่ยงต่อสุขภาพของประชาชนอย่างมีนัยสำคัญเมื่อของเสียอาจปนเปื้อนน้ำดื่มและก่อให้เกิดรูปแบบที่คุกคามชีวิตจากโรคอุจจาระร่วงกับทารก. เมืองส่วนใหญ่ไม่สามารถจ่ายเงินสำหรับสร้างระบบระบายน้ำเสียหรือระบบบำบัดน้ำเสีย, อย่างที่ Sunita Narain เขียนออกมาในนิตยสารD+C Development and Cooperation. การสุขาภิบาลที่ปรับปรุงแล้ว, รวมทั้งการล้างมือและการทำน่ำให้บริสุทธิ์, สามารถช่วยชีวิตเด็ก 1.5 ล้านคนที่ตายจากโรคอุจจาระร่วงในแต่ละปี[21].

การวิจัยจาก'สถาบันพัฒนาโพ้นทะเล'แนะนำว่าการสุขาภิบาลและการส่งเสริมสุขอนามัยจำเป็นจะต้องถูก"ผลักดัน" อย่างหนักในการพัฒนา, ถ้า MDG ด้านสุขำภิบาลจะต้องตอบสนอง. ในปัจจุบันการส่งเสริมสุขาภิบาลและสุขอนามัยส่วนใหญ่ดำเนินการผ่านสถาบันเกี่ยวกับน้ำ. การวิจัยแย้งว่ามี, ในความเป็นจริง, หลายสถาบันที่ควรดำเนินกิจกรรมเพื่อพัฒนาสุขาภิบาลและสุขอนามัยให้ดีขึ้นในประเทศกำลังพัฒนา. ตัวอย่างเช่นสถาบันการศึกษาสามารถสอนเกี่ยวกับสุขอนามัย, และสถาบันสุขภาพสามารถอุทิศทรัพยากรให้กับงานในเชิงป้องกัน (เพื่อหลีกเลี่ยง, เช่น, การระบาดของอหิวาตกโรค)[22]. นอกจากนี้ยังมีองค์กรภาคประชาสังคมทีบริจาคโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นในขณะที่รัฐบาลกลางไม่สามารถทำเช่นนั้นด้วยตัวเองได้. ในประเทศกานา, มีเป็นองค์กรใหณ่สำหรับโปรแกรมเหล่านั้น, เรียกว่า CONIWAS (ความร่วมมือขององค์กรพัฒนาเอกชนเรื่องน้ำและการสุขาภิบาล) ตามที่ได้รายงานในนิตยสาร D+C Development and Cooperation.

โครงการวิจัยเชิงประสานงานด้านการสุขาภิบาลรวมโดยการนำของชุมชน (CLTS) ของ สถาบันการศึกษาเพื่อการพัฒนา (IDS) เป็นวิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเพื่อการสุขาภิบาลในชนบทของประเทศกำลังพัฒนาและได้แสดงให้เห็นถึงความสำเร็จที่สัญญาไว้อย่างมากในขณะที่โปรแกรมการสุขาภิบาลในชนบทแบบดั้งเดิมได้ล้มเหลว. CLTS เป็นวิธีการสุขาภิบาลชนบทที่ไม่ได้รับการอุดหนุนทางการเงินที่อำนวยความสะดวกชุมชนในการรับรู้ปัญหาของการถ่ายอุจจาระกลางแจ้งและทำกิกรรมการจัดเก็บรวบรวมในการทำความสะอาดและกลายเป็น "ปราศจากการถ่ายอุจจาระกลางแจ้ง". มันใช้วิธีนำโดยชุมชนเช่นการทำแผนที่แบบมีส่วนร่วมและการวิเคราะห์ทางเดินระหว่างอุจจาระถึงปากเพื่อเป็นมาตรการของชุมชนที่นำไปสู่การปฏิบัติ. นโยบาย IDS แนะนำว่าในหลายประเทศ MDG สำหรับสุขาภิบาลจะออกนอกเส้นทางและถามถึงวิธีการที่ CLTS จะสามารถใช้เป็นแนวทางและแพร่กระจายในขนาดใหญ่ในหลายประเทศและภูมิภาคในพื้นที่ที่การถ่ายอุจจาระในที่โล่งยังคงชนะอยู่[23].