การแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลภาคพื้นดิน (อังกฤษ: Digital Video Broadcasting — Terrestrial; ชื่อย่อ: DVB-T) เป็นระบบการแพร่สัญญาณภาพดิจิทัลมาตรฐานของสหภาพยุโรป สำหรับการส่งสัญญาณเพื่อออกอากาศโทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล ที่เผยแพร่เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1997[1] และออกอากาศอย่างเป็นทางการครั้งแรกในประเทศสิงคโปร์ ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1998[2][3][4][5][6][7][8] ระบบนี้ส่งสัญญาณเสียงดิจิทัลที่ถูกบีบอัด, วิดีโอดิจิทัล และข้อมูลอื่น ๆ ในการส่งข้อมูลสตรีมของเอ็มเพก โดยใช้การปรับโอเอฟดีเอ็ม เป็นรูปแบบที่ใช้กันอย่างแพร่หลายทั่วโลก (รวมถึงทวีปอเมริกาเหนือ) สำหรับการรวบรวมข่าวอิเล็กทรอนิกส์ สำหรับการส่งวิดีโอและเสียงจากสื่อ และรวบรวมข่าวในมือถือไปยังจุดรับสัญญาณจากส่วนกลาง มันถูกใช้ในสหรัฐโดยผู้ให้บริการโทรทัศน์มือสมัครเล่น