กำแพงแก้ว คือกำแพงเตี้ย ๆ เครื่องก่ออิฐถือปูน สำหรับกั้นเขตแดนออกเป็นสัดส่วน ล้อมเขตที่ตั้งอุโบสถ วิหาร สถูป เจดีย์ หรือ มหาธาตุเจดีย์ พระราชวัง พระที่นั่ง และ พระตำหนัก จากเอกสารโบราณยังพบคำอื่น เช่น ปราการรัตน์ ปราการแก้ว กระแพงรัตน์ ปราการกำแพงรัตน ฯลฯ กำแพงแก้วมีลักษณะเป็นกำแพงเตี้ย อย่างพนักก่ออิฐสูงราว 0.80–1.20 เมตร ส่วนกำแพงแก้วปราสาทขอมในประเทศไทย เป็นกำแพงล้อมปราสาทประธานและบริเวณโดยรอบ หากเป็นศาสนสถานขนาดเล็ก ใช้แนวกำแพงแก้วแทนระเบียงคด แต่หากเป็นศาสนสถานขนาดใหญ่อาจมีกำแพงแก้วล้อมระเบียงคดอีกที[1]กำแพงแก้วที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่พบ เป็นสถาปัตยกรรมยุคสุโขทัย ดังที่พบที่ วัดมังกร เขตอรัญญิกเมืองเก่า จังหวัดสุโขทัย กำแพงแก้วมีความสูง 0.60 เมตร[2]