สงครามค่ายผู้อพยพเป็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้นราว พ.ศ. 2528 ระหว่างอมัลและกลุ่มชาวปาเลสไตน์ ในระหว่างเหตุการณ์นี้ ฮิซบุลลอหฺสนับสนุนปาเลสไตน์ ส่วนซีเรียสนับสนุนอมัล

การรบครั้งแรก พ.ศ. 2528

แม้ว่าผู้อพยพชาวปาเลสไตน์ส่วนใหญ่ถูกขับไล่เนื่องจากการรุกรานของอิสราเอลเมื่อ พ.ศ. 2525 แต่กองทหารของปาเลสไตน์เริ่มฟื้นตัวหลังจากอิสราเอลถอนทหารออกจากเบรุต และเมืองอื่น ๆ ซีเรียมองดูการเติบโตนี้ด้วยความกังวลใจ ในดามัสกัส มีการควบคุมองค์กรชาวปาเลสไตน์น้อยและการเติบโตของกองทหารปาเลสไตน์อาจนำไปสู่การรุกรานของอิสราเอล ในเลบานอนความสัมพันธ์ระหว่างผู้นับถือนิกายชีอะห์และชาวปาเลสไตน์ (นับถือนิกายซุนนี) ตึงเครียดมาตั้งแต่ พ.ศ. 2511 หลังจากกองทหารนานาชาติถอนกำลังออกจากเบรุตเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2527 อมัลเข้าควบคุมเบรุตตะวันตก และตั้งค่ายรอบ ๆ ค่ายผู้อพยพที่อยู่ในเบรุตตอนใต้ ต่อมาเมื่อ 15 เมษายน พ.ศ. 2528 อมัลโจมตี อัล-มูรอบิตุน กองทหารนิกายซุนนีของเลบานอนซึ่งมีความใกล้ชิดกับองค์กรปลดปล่อยปาเลสไตน์ในเลบานอน ผลปรากฏว่าอัล-มูรอบิตุนเป็นฝ่ายแพ้และหัวหน้ากลุ่มคือ Ibrahim Kulaylat ถูกเนรเทศ ต่อมา 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2528 การสู้รบอย่างรุนแรงเกิดขึ้นอีกระหว่างอมัลกับชาวปาเลสไตน์ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของค่าย Sabra, Shatila และ Burj el-Barajneh ซึ่งอยู่ในเบรุตทั้งหมด อมัลไม่สามารถเข้ายึดครองค่ายได้ จำนวนผู้เสียชีวิตไม่แน่นอน คาดว่ามีราว 100 – 1,000 คน แรงกดดันจากชาติอาหรับทำให้สงครามยุติลงเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2528

การรบครั้งที่ 2 พ.ศ. 2529

หลังจากหยุดยิง สถานการณ์ยังตึงเครียดจนเกิดการสู้รบกันอีกในเดือนกันยายน พ.ศ. 2528 และเดือนมีนาคม พ.ศ. 2529 จนกระทั่ง 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2529 เกิดการสู้รบอย่างรุนแรงขึ้นอีก อมัลไม่สามารถยึดค่ายได้แม้จะได้รับการสนับสนุนจากซีเรีย สถานการณ์สงบลงเมื่อซีเรียมีการจัดกองทหารใหม่เมื่อ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2529

การสู้รบครั้งที่ 3 เดือนกันยายน พ.ศ. 2529

ความขัดแย้งนี้เกิดขึ้นในภาคใต้ซึ่งมีทั้งชาวชีอะห์และชาวปาเลสไตน์ การสู้รบเกิดขึ้นที่ค่าย Rashidiyye เมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2529 โดยกองทัพซีเรียช่วยฝ่ายอมัล และเครื่องบินของอิสราเอลเข้าไปโจมตีองค์กรปลดปล่อยปาเลสไตน์ การรบแพร่กระจายไปยังเบรุตอย่างรวดเร็ว กองทัพปาเลสไตน์เข้ายึดครอง Maghduche บนภูเขาในซีดอนเพื่อเปิดทางให้ค่าย Rashidiyye มีการเจรจาเพื่อหยุดยิงเมื่อ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2529 แต่ถูกปฏิเสธโดยยัสเซอร์ อาราฟัตแห่งฟะตะห์ ฟะตะห์พยายามทำให้เหตุการณ์สงบลงโดยผ่านการประสานงานกับฮิซบุลลอหฺและอัล-มูรอบิตุน แต่การทิ้งระเบิดรอบ ๆ ค่ายพักยังคงมีอยู่ต่อไป ค่ายพักที่ถูกปิดล้อมเริ่มขาดแคลนอาหาร การสู้รบเริ่มขยายวงไปสู่ฮิซบุลลอหฺที่สนับสนุนปาเลสไตน์ ซีเรียเริ่มเข้ายึดครองเบรุตตะวันตกเมื่อ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2530 ต่อมา อมัลมอบภาระในการดูแลค่ายพักให้ซีเรียเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2530 มีผู้เสียชีวิตในการสู้รบราว 3,781 คน การเข้ายึดครองของซีเรียทำให้สงครามค่ายผู้อพยพสิ้นสุดลงเมื่อเดือนกันยายน พ.ศ. 2534 กองทหารอมัลราว 2,800 เข้าร่วมในกองทัพซีเรีย

หลังสงคราม

หลังจาก พ.ศ. 2533 อมัลได้รับการสนับสนุนจากซีเรีย และอมัลเห็นด้วยกับการมีกองทหารซีเรียในเลบานอน หลังจาก Rafik Hariri ถูกลอบสังหารเมื่อ พ.ศ. 2548 อมัลคัดค้านการถอนทหารซีเรีย ตั้งแต่พ.ศ. 2533 กลุ่มนี้ปรากฏในรัฐบาลและรัฐสภาอย่างต่อเนื่อง ปัจจุบันมีตัวแทน 14 คนในรัฐสภาของเลบานอน ในวิกฤตการณ์อิสราเอล-เลบานอน พ.ศ. 2549 มีสมาชิกของกลุ่มนี้ถูกลอบสังหาร 8 คน