ภาพเขียนอิตาลี 24 ภาพ และประติมากรรมอีก 12 ชิ้นเป็นส่วนหนึ่งของงานสะสมงานสะสมศิลปะเรย์นสท์ ที่สะสมโดยพี่น้องยาน เรย์นสท์และเกอร์ริท เรย์นสท์ ผู้ที่ไปตั้งถิ่นฐานอยู่ที่เวนิสอยู่หลายปี งานหลายชิ้นมาจากงานสะสมของตระกูลเวนดรามิน (Vendramin) แต่ก็มีที่เป็นงานที่ซื้อมาต่างหาก[7] หลังจากเกอร์ริท เรย์นสท์เสียชีวิตในปี ค.ศ. 1658 แม่หม้ายก็ขายงานชั้นดีบางชิ้นให้กับรัฐสภาแห่งเนเธอร์แลนด์ ในปี ค.ศ. 1660 เป็นจำนวนเงินทั้งสิ้นประมาณ 80,000 กิลเดอร์ดัตช์

ในปี ค.ศ. 1660 งานศิลปะกลุ่มนี้และงานประติมากรรมโรมันอีก 12 ชิ้นก็ได้รับการถวายให้แก่สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 พร้อมกับงานเขียนอีกสี่ชิ้นที่ไม่ใช่งานเขียนของจิตรกรอิตาลี ผู้จัดการเรื่องของขวัญคือกลุ่มผู้ว่าราชการสาธารณรัฐดัตช์ (Regenten) โดยเฉพาะคอร์เนลิส เดอ เกรฟฟ์ (Cornelis de Graeff) ผู้มีอิทธิพลและน้องชายอันดรีส เดอ เกรฟฟ์ (Andries de Graeff) งานประติมากรรมเลือกโดยประติมากรคนสำคัญของดัตช์สองคน อาร์ทัส เควลลินัส (Artus Quellinus) และ เกอร์ริท ฟาน อุยเลนเบอร์ห (Gerrit van Uylenburgh) ลูกชายของผู้แทนขายงานศิลปะของแรมบรังด์--เฮ็นดริค ฟาน อุยเลนเบอร์ห (Hendrick van Uylenburgh) ที่แนะนำรัฐสภาแห่งเนเธอร์แลนด์ในการทำการซื้อ แต่ต่อมาเกอร์ริทก็ประสบปัญหาทางการเงินจนต้องหนีไปอังกฤษไปมีตำแหน่งเป็น "พนักงานดูแลรักษางานสะสมศิลปะหลวง" (Surveyor of the King's Pictures) ให้แก่ให้แก่สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 2 ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1676 จนกระทั่งเสียชีวิตสามปีต่อมา[8] ของขวัญนี้เป็นที่คัดค้านกันในบรรดาประชาชนชาวดัตช์ และเป็นข้อบาดหมางข้อหนึ่งระหว่างฝักฝ่ายการเมืองต่างๆ ในเนเธอร์แลนด์[9]