ข้อตกลงนี้ระบุถึงการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญหลายประการ ซึ่งมีผลใช้บังคับหลังจากที่ประธานาธิบดีฮราวี (Hrawi) ลงนามในเดือนกันยายน ค.ศ. 1990 และก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ เป็นต้นว่า

• อัตราส่วนของคริสตชนต่อชาวมุสลิมในรัฐสภาลดลงจาก 6:5 เป็น 1:1
• ระยะเวลาดำรงตำแหน่งของประธานรัฐสภาเพิ่มจากหนึ่งปีเป็นสี่ปี
• มาตรา 17 ของรัฐธรรมนูญ ได้รับการแก้ไขเพิ่มเติมจาก "อำนาจบริหารเป็นของประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐ ผู้ใช้อำนาจนั้นโดยมีรัฐมนตรีของตนคอยช่วยเหลือ" เป็น "อำนาจบริหารเป็นของคณะรัฐมนตรี ผู้ใช้อำนาจนั้นตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญนี้"
• มีการลดทอนอำนาจประธานาธิบดีลงระดับหนึ่ง เช่น
  • กำหนดให้ต้องปรึกษารัฐสภาก่อนเสนอชื่อนายกรัฐมนตรี
  • ห้ามแต่งตั้งหรือถอดถอนรัฐมนตรีโดยพลการ (ต้องได้รับความเห็นชอบจากคณะรัฐมนตรีก่อน)
  • กำหนดให้เสนอร่างกฎหมายต่อคณะรัฐมนตรีพิจารณาก่อนส่งให้รัฐสภาต่อ จากเดิมที่ส่งให้รัฐสภาได้โดยตรง
  • การเสนอชื่อหรือถอดถอนเจ้าหน้าที่ของรัฐเป็นหน้าที่ของคณะรัฐมนตรีแทน แต่ในความเป็นจริงแล้ว ข้อนี้ไม่มีผลต่อการดำเนินชีวิตในทางการเมืองมากนัก เพราะปกติรัฐมนตรีจะเสนอชื่อข้าราชการให้คณะรัฐมนตรีพิจารณาเห็นชอบ ก่อนจะส่งให้ประธานาธิบดีแต่งตั้งอีกชั้นหนึ่งอยู่แล้ว