ในปี ค.ศ. 1529 คณะกาปูชินมีบ้านพักนักบวชอยู่ 4 แห่งและมีบทบัญญัติทั่วไปเป็นครั้งแรกซึ่งต่อมาได้กลายเป็นวินัยเฉพาะของคณะ ตามบทบัญญัตินี้ไม่ให้ถือแนวคิดแบบนักพรตเดี่ยว แต่ให้ใช้ชีวิตเคร่งครัด เรียบง่าย และยากจนอย่างที่สุด ตามแนวทางการปฏิบัติของนักบุญฟรังซิส ทั้งอารามและคณะต้องไม่ถือครองทรัพย์สินใด ๆ ทั้งห้ามไม่ให้ใช้อุบายใด ๆ เพื่อเลี่ยงกฎหมายนี้ ห้ามครอบครองสิ่งใดเอาไว้ใช้สนองความต้องการทางโลก ของที่กักตุนไว้ใช้เพื่อในบ้านพักไม่ควรเก็บไว้เกิน 2 วัน ของทุกอย่างต้องได้มาด้วยการภิกขาจาร และห้ามเหล่าไฟรอาร์แตะต้องเงิน ชุมชนที่ไฟรอาร์อาศัยต้องมีขนาดเล็ก คืออยู่กัน 8 คน อย่างมากที่สุดคือ 12 คน เรื่องเครื่องเรือนเครื่องแต่งกายต้องเรียบง่ายอย่างที่ เหล่าไฟรอาร์ต้องไม่สวมรองเท้า ต้องไปไหนด้วยเท้าเปล่า แม้แต่รองเท้าแตะก็ห้ามใช้

นอกจากการทำวัตรประจำวันเป็นกลุ่มเช่นที่ทำตอนเที่ยงคืนแล้ว นักบวชในคณะยังต้องอธิษฐานส่วนตัวอีกวันละสองชั่วโมง การถืออดอาหารและการรักษาวินัยเป็นไปอย่างเข้มงวดเป็นนิจ กิจกรรมภายนอกคือการเทศน์และการช่วยเหลือทางใจแก่คนยากจน ในด้านเทววิทยา คณะกาปูชินไม่ยึดถือปรัชญาของบุญราศีดันส์ สโกทัสซึ่งเป็นสำนักฟรังซิสกันยุคหลัง แต่หันไปใช้ปรัชญาสำนักโบนาเวนตูราซึ่งเป็นฟรังซิสกันยุคแรก