คดีระหว่างโอเบอร์กะเฟลกับฮ็อดจิส (อังกฤษ: Obergefell v. Hodges), 576 U.S. 644 (2015) เป็นคดีสิทธิพลเมืองหลักหมุด ซึ่งศาลสูงสุดแห่งสหรัฐวินิจฉัยว่าสิทธิมูลฐานในการสมรสได้รับประกันแก่คู่สมรสเพศเดียวกันทั้งวรรควิถีทางที่ถูกต้อง (Due Process Clause) และวรรคการคุ้มครองเท่าเทียม (Equal Protection Clause) ของการแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญแห่งสหรัฐ ครั้งที่ 14 คำวินิจฉัยของศาลฯ กำหนดให้รัฐทั้งห้าสิบ เขตโคลัมเบีย และพื้นที่เกาะให้จัดการและรับรองการสมรสของคู่สมรสเพศเดียวกันด้วยกำหนดเวลาและเงื่อนไขเดียวกันกับการสมรสคู่สมรสต่างเพศ โดยมีสิทธิและหน้าที่ดุจกัน[1][2]ระหว่างเดือนมกราคม 2555 และกุมภาพันธ์ 2557 โจทก์ในรัฐมิชิแกน โอไฮโอ เคนตักกีและเทนเนสซียื่นคำฟ้องคดีในศาลภาคกลางซึ่งลงเอยด้วยคดีระหว่างโอเบอร์กะเฟลกับฮ็อดจิส หลังศาลภาควินิจฉัยให้โจทก์ชนะ มีการอุทธรณ์คำวินิจฉัยไปยังศาลภาค 6 ในเดือนพฤศจิกายน 2557 หลังคำวินิจฉัยศาลอุทธรณ์ที่ยืดเยื้อในปีนั้นทั้งในศาลภาค 4, ภาค 7, ภาค 9 และภาค 10 ว่าคำสั่งห้ามการสมรสเพศเดียวกันระดับรัฐขัดต่อรัฐธรรมนูญ ศาลภาค 6 วินิจฉัยว่าศาลถูกผูกมัดด้วยคดีระหว่างเบเกอร์กับเนลสัน (Baker v. Nelson) และวินิจฉัยว่าคำสั่งห้ามนั้นชอบด้วยรัฐธรรมนูญ[3] ทำให้เกิดความเห็นต่างระหว่างศาลภาคและนำไปสู่การทบทวนของศาลสูงสุดอย่างเลี่ยงไม่ได้ศาลฯ มีคำวินิจฉัยในวันที่ 26 มิถุนายน 2558 โอเบอร์กะเฟล ยกเลิก เบเกอร์ และกำหนดให้ทุกรัฐต้องออกทะเบียนสมรสแก่คู่สมรสเพศเดียวกัน และรับรองการสมรสเพศเดีวกันที่กระทำขึ้นในเขตอำนาจศาลอื่น [4] จึงทำให้การสมรสเพศเดียวกันชอบด้วยกฎหมายทั่วสหรัฐและทุกดินแดน