ครูเพลงแห่งเนือร์นแบร์ค (เยอรมัน: Die Meistersinger von Nürnberg) เป็นอุปรากรโดยริชชาร์ท วากเนอร์ แต่งขึ้นในค.ศ. 1867 ประกอบด้วยสามองก์ ถือเป็นหนึ่งในอุปรากรเรื่องยาวที่สุดที่มักถูกแสดง มีความยาวสี่ชั่วโมงครึ่ง ถูกแสดงรอบปฐมทัศน์ที่โรงละครแห่งชาติมิวนิก เมื่อวันที่ 21 มิถุนายน ค.ศ. 1868 วาทยากรในรอบปฐมทัศน์คือฮันส์ ฟ็อน บือโลเนื้อเรื่องเกิดขึ้นในเมืองเนือร์นแบร์ค กลางคริสต์ศตวรรษที่ 16 ซึ่งในขณะนั้น เนือร์นแบร์คมีสถานะเป็นเสรีนครจักรวรรดิและเป็นหนึ่งในศูนย์กลางของศิลปะเรอแนซ็องส์ในยุโรปเหนือ เรื่องราวเกิดขึ้นในแวดวงของ ครูเพลง (Meistersinger) ซึ่งประกอบด้วยกวีและนักดนตรีซึ่งแต่เดิมเคยเป็นครูช่างในหลากหลายสาขามาก่อน ครูเพลงเหล่านี้มีหลากหลายคณะ สังคมของครูเพลงมีระเบียบกฎเกณฑ์สลับซับซ้อนในการแต่งเพลงและการแสดงเพลงงานชิ้นนี้ของวากเนอร์มีอิทธิพลอย่างสูงต่อแนวคิดสุนทรียศาสตร์ในทฤษฎีปรัชญาของอาร์ทัวร์ โชเพินเฮาเออร์ ที่ว่า ในทางปรัชญา ศิลปะคือวิธีหลีกหนีจากความทุกข์ทางโลกียะ และดนตรีคือจุดสูงสุดของศิลปะ เนื่องจากมันไม่จำเป็นต้องแสดงภาพทางโลกียะ (หมายถึงเป็นสิ่งจับต้องไม่ได้) ด้วยเหตุนี้ ดนตรีจึงสามารถสื่ออารมณ์โดยไม่ต้องใช้ถ้อยคำ[1]