คฤหาสน์หลังก่อน ซึ่งเป็นเจ้าของโดยปิแอร์ โลริลลาร์ดที่สี่ (Pierre Lorillard IV) ถูกไฟไหม้ใน ค.ศ. 1892 และได้ขายบ้านต่อให้คอร์นีเลียส วันเดอร์บิลต์ที่สอง เขาจึงยืนยันว่าอาคารใหม่จะต้องสร้างด้วยวัสดุกันไฟ เช่น โครงสร้างของอาคารจะต้องเป็นโครงเหล็กและไม่มีส่วนประกอบของไม้ เขาเรียกร้องแม้แต่หม้อต้มน้ำให้ตั้งอยู่ห่างจากตัวบ้าน ภายในชั้นใต้ดินซึ่งอยู่ใต้สนามหญ้าด้านหน้า[8]

นักออกแบบสร้างภายในด้วยการใช้หินอ่อนจากอิตาลีและแอฟริกา รวมถึงไม้หายากและโมเสกจากหลายประเทศทั่วโลก และวัสดุต่าง ๆ ทางสถาปัตยกรรม เช่น หิ้งบนเตาผิงห้องสมุด ซื้อจากปราสาท (Château) ในฝรั่งเศส[9] ใน ค.ศ. 1895 หลังจากการสร้างคฤหาสน์เสร็จในปีนั้น เบรกเกอส์คือบ้านหลังใหญ่และมั่งคั่งที่สุดในเมืองนิวพอร์ต ซึงสะท้อนให้เห็นรสนิยมของความทะเยอทะยานของกลุ่มชนชั้นสูงในสังคมอเมริกัน[10]

ใน ค.ศ. 1948 แกลดิส วันเดอร์บิลต์ (Gladys Vanderbilt Széchenyi) ทายาทของวันเดอร์บิลต์ ตัดสินใจให้สมาคมอนุรักษ์แห่งเทศมณฑลนิวพอร์ตเช่าบ้านจากค่าบำรุงรักษาที่สูงมาก ต่อมาทางสมาคมอนุรักษ์ซื้อเดอะเบรกเกอส์ประมาณ 90 เปอร์เซ็นของตัวบ้านและเครื่องตกแต่งเป็นมูลค่า 365,000 ดอลล่าร์สหรัฐ ใน ค.ศ. 1972 จากเคาน์เตสซิลเวีย (Countess Sylvia Szapary) ลูกสาวของแกรดดี วันเดอร์บิลต์ อย่างไรก็ตามข้อตกลงกับสมาคมอนุญาตให้ครอบครัวสามารถอาศัยอยู่ในชั้น 3 ของบ้าน ซึ่งไม่เปิดให้สาธารณะเข้าชม[11]