รัฐบาลสหรัฐใช้คุกลับที่ควบคุมโดยซีไอเอในสงครามต่อต้านการก่อการร้ายเพื่อกักขังนักรบของศัตรู[4] ประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุช ของสหรัฐยอมรับการมีอยู่ของเรือนจำลับที่ดำเนินการโดยซีไอเอในระหว่างการปราศรัยเมื่อวันที่ 6 กันยายน พ.ศ. 2549 คำกล่าวอ้างว่ามีคุกลับเกิดขึ้นโดย เดอะวอชิงตันโพสต์ ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2548 และก่อนหน้านี้โดยองค์กรพัฒนาเอกชนด้านสิทธิมนุษยชน[14]

รายงานของสหภาพยุโรป (EU) ที่รับรองเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2550 โดยเสียงข้างมากของรัฐสภายุโรป (สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร 382 คนลงคะแนนเห็นชอบ 256 คนคัดค้าน และงดออกเสียง 74 คน) ระบุว่าซีไอเอดำเนินการเที่ยวบิน 1,245 เที่ยว และไม่สามารถโต้แย้งหลักฐานหรือ ข้อเสนอแนะว่าศูนย์กักขังลับที่นักโทษถูกทรมานนั้นดำเนินการในโปแลนด์และโรมาเนีย[4][15] หลังจากปฏิเสธข้อเท็จจริงนี้มานานหลายปี โปแลนด์ก็ยืนยันในปี พ.ศ. 2557 ว่าได้เป็นเจ้าของพื้นที่คุกลับดังกล่าว[16]

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2555 สำนักงานอัยการสูงสุดของโปแลนด์ได้เริ่มดำเนินคดีสืบสวนสอบสวนซบิกเนียว เซียเมียทโคว์สกี้ อดีตหัวหน้าหน่วยข่าวกรองของโปแลนด์ เซียเมียทโคว์สกี้ถูกตั้งข้อหาอำนวยความสะดวกในการดำเนินการกักขังของซีไอเอที่ถูกกล่าวหาว่าตั้งอยู่ในโปแลนด์ ซึ่งผู้ต้องสงสัยชาวต่างชาติอาจถูกทรมานในบริบทของสงครามต่อต้านการก่อการร้าย ซึ่งเป็นไปได้ว่า เลสเซ็ค มิลเลอร์ นายกรัฐมนตรีโปแลนด์ระหว่างปี พ.ศ. 2544 ถึง พ.ศ. 2547 ก็อาจจะมีส่วนร่วมและรับรู้ด้วย[17][18]

เรื่องราวของ United Press International ในปี พ.ศ. 2565 อ้างถึงอดีตประธานาธิบดีโปแลนด์ อาแล็กซันแดร์ กฟัชแญฟสกี โดยยอมรับในปี พ.ศ. 2557 ว่าประเทศของเขาได้จัดเตรียม "สถานที่เงียบสงบ" ให้ซีไอเอดำเนินการคุกลับเพื่อทรมานผู้ถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ก่อการร้ายในเหตุการณ์ 9/11[19]

ในประเทศไทยมีการกล่าวหาว่าเคยมีคุกลับของซีไอเอตั้งอยู่ในพื้นที่ของรัฐบาลไทยที่เคยให้กองทัพสหรัฐใช้งานในจังหวัดอุดรธานี ซึ่งเกี่ยวข้องกับจีนา แฮสเปล ผู้อำนวยการสำนักข่าวกรองกลางสหรัฐซึ่งเคยเป็นผู้อำนวยการคุกลับในไทย[1]ที่มีชื่อว่า สถานกักกันเขียว (Detention Site Green) จากการเปิดเผยของคณะกรรมาธิการวิสามัญด้านข่าวกรองของวุฒิสภาสหรัฐ (SSCI) ซึ่งคาดว่าอยู่ในฐานทัพหลักของสหรัฐในอดีตในจังหวัดอุดรธานี[20] แต่ไม่ระบุชัดเจน เช่น ฐานบินอุดรธานี[20] ค่ายรามสูร[21]