ขณะที่คุณธรรมหลัก 4 ประการ มีประวัติย้อนไปได้ถึงนักปรัชญากรีก และเป็นที่ยอมรับอยู่แพร่หลายในหมู่ผู้ประสงค์จะใช้ชีวิตอย่างมีศีลธรรม แต่คุณธรรมทางเทววิทยาเป็นเรื่องของคริสต์ศาสนิกชนโดยเฉพาะ ดังที่เปาโลอัครทูตเขียนไว้ในพันธสัญญาใหม่

ใน หนังสือปฐมกาล บทที่ 28 ข้อ 12 ยาโคบเล่าว่าเห็นนิมิตบันไดไปสู่สรวงสวรรค์ ตามมุขปาฐะ มีตัวการสำคัญสามตัวขึ้นบันได ซึ่งถูกตั้งชื่อว่าเป็น ศรัทธา ความหวัง และความรัก (ใน คัมภีร์ไบเบิลฉบับพระเจ้าเจมส์ กล่าวว่าเป็น "ความกรุณา" (Charity) แต่ว่าความกรุณาก็มีรากศัพท์มาจากคำว่า caritas อันหมายถึง "ความรัก" เช่นเดิม) โดยทั้งสามได้ถูกกล่าวถึงใน 1 โครินธ์ บทที่ 13 และจากการพาดพิงถึงนี้ คุณสมบัติเจ็ดประการนั้นบางครั้งได้ถูกเรียกรวมกันว่าเป็นคุณธรรมพื้นฐานสี่ประการ (ความรอบคอบ ความอดทน ความยุติธรรม และความพอประมาณ) และสามคุณธรรมจากสวรรค์ (ศรัทธา ความหวัง และความรัก)

ในวรรณกรรมเยาวชนชุด อาณาจักรแห่งกาลเวลา คุณธรรมพื้นฐานนั้นก็มีพื้นฐานมาจากคุณธรรมทั้งเจ็ดประการ (มีคุณสมบัติตามคุณธรรมต่าง ๆ ของพินัยกรรม) ซึ่งถูกใช้ต่อต้านกับบาป 7 ประการ ประกอบด้วย ความอ่อนน้อม ความโอบอ้อมอารี ความรักฉันพี่น้อง ความว่านอนสอนง่าย ความบริสุทธิ์ ความพอประมาณ และความขยันหมั่นเพียร