คุรุหรราย (ฮินดี: गुरु हर राय อ่านว่า หา-(ระ)-ราย; 16 มกราคม ค.ศ. 1630 – 6 ตุลาคม ค.ศ. 1661)[1] เป็นคุรุซิกข์องค์ที่ 7[2] ขึ้นเป็นคุรุตั้งแต่ยังอายุ 14 ปี เมื่อปี ค.ศ. 1644 และเป็นหลานของคุรุหรโคพินท์ คุรุองค์ที่ 6[3] ท่านดำรงตำแหน่ง 17 ปี ก่อนจะเสียชีวิตด้วยอายุเพียง 31 ปี[3][4]คุรุหรรายเป็นที่รู้จักจากการปรับปรุงกองทัพที่คุรุหรโคพินท์รวบรวมไว้ เขาสนับสนุนเจ้าชาย Dara Shukoh ขึ้นครองราชสมบัติจักรวรรดิโมกุล แต่สุดท้ายเจ้าชายถูกจักรพรรดิออรังเซพปลงพระชนม์และขึ้นครองราชย์แทน[3]หลังจักรพรรดิออรังเซพขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 1658 ก็มีพระราชกระแสรับสั่งให้เรียกคุรุหรรายเข้าเฝ้าเพื่ออธิบายเหตุผลที่ท่านสนับสุนเจ้าชาย Dara Shukoh ขึ้นครองราชย์แทนพระองค์เอง คุรุได้ส่งบุตรคนโตคือรามราย (Ram Rai) เข้าเฝ้าพระเจ้าออรังเซบแทนตัวเอง รามรายถูกขังไว้เป็นตัวประกัน จนกว่าจะได้คำตอบถึงท่อนหนึ่งในพระคัมภีร์ อดิ กรันตะของชาวซิกข์ ที่พระองค์ทรงมองว่าได้กล่าวเชิงเหยียดหยามศาสนาอิสลาม[2][4] รามรายจึงได้แก้ท่อนท่อนนั้นให้กล่าวเอาใจพระเจ้าออรังเซบแทน คุรุหรรายไม่พอใจในการกระทำที่ขัดต่อพระคัมภีร์สักดิ์สิทธิ์ของซิกข์จึงได้ตัดขาดจากรามราย และตั้งบุตรชายคนรองคือหรกิศันเป็นคุรุองค์ต่อไปแทน[5]