ค่าคงตัวแม่เหล็ก (magnetic constant) หรือ สภาพให้ซึมผ่านได้ของสุญญากาศ (vacuum permeability) เป็น ค่าคงตัวทางฟิสิกส์ ที่หมายถึงสภาพให้ซึมผ่านได้ทางแม่เหล็กในสุญญากาศ มักเขียนแทนด้วยสัญลักษณ์ μ 0 {\displaystyle \mu _{0}} ค่าคงตัวแม่เหล็กเป็นค่าคงตัวสากลซึ่งมาจากการทดลอง เชื่อมโยงกับการวัดทางกลศาสตร์และทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า โดยมีที่มาจากสมการสนามแม่เหล็ก ที่เกิดจากการเคลื่อนที่ของอนุภาคที่มีประจุหรือกระแสไฟฟ้าและยังปรากฏในสมการอื่น ๆ สำหรับสนามแม่เหล็กในสุญญากาศในปี 2006 ค่านี้ได้รับการนิยามโดยระบบหน่วยวัดระหว่างประเทศ เป็น[1]ในการนิยามหน่วยฐานเอสไอใหม่ ค.ศ. 2019 ได้มีการนิยามค่าคงตัวแม่เหล็กขึ้นใหม่เป็นค่าคงตัวแม่เหล็กเป็นค่าคงตัวพื้นฐานทางฟิสิกส์ และเป็นหนึ่งในค่าคงที่ที่ปรากฏใน สมการของแมกซ์เวลล์ในสุญญากาศ ในกลศาสตร์ดั้งเดิม พื้นที่อิสระเป็นแนวคิดในทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า ที่สอดคล้องกับสุญญากาศที่สมบูรณ์แบบในทางทฤษฎี บางครั้งเรียกว่า "สุญญากาศของพื้นที่ว่าง" หรือ "สุญญากาศแบบดั้งเดิม"[1]ในสุญญากาศ ค่าคงที่แม่เหล็กคือ อัตราส่วน ของความหนาแน่นฟลักซ์แม่เหล็ก B {\displaystyle \mathbf {B} } ต่อ ความแรงสนามแม่เหล็ก H {\displaystyle \mathbf {H} } ค่าคงตัวแม่เหล็ก μ 0 {\displaystyle \mu _{0}} และ ค่าคงตัวไฟฟ้า ε 0 {\displaystyle \varepsilon _{0}} และอัตราเร็วของแสง สัมพันธ์กันโดย