จงระลึกถึงวันสะบาโต ถือ​เป็น​วัน‍บริ‌สุทธิ์[1][2] หรือ อย่าลืมฉลองวันพระเจ้าเป็นวันศักดิ์สิทธิ์[3] (อังกฤษ: Remember the sabbath day, to keep it holy) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 3 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 4 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบทาลมุด แบบไฟโล และแบบคริสตจักรปฏิรูปบัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:8-11 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:12-15 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์จง​ระลึก‍ถึง​วันสะบาโต ถือ​เป็น​วัน‍บริ‌สุทธิ์ จง​ทำ​งาน​ทั้ง‍สิ้น​ของ​เจ้า​หก​วัน แต่​วัน‍ที่​เจ็ด​นั้น​เป็น​สะ‌บา‌โต​แด่​พระ‍ยาห์‌เวห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า ใน​วัน‍นั้น​ห้าม​ทำ​งาน​ใดๆ​ไม่​ว่า​เจ้า​เอง หรือ​บุตร‍ชาย​บุตร‍หญิง​ของ​เจ้า หรือ​ทาส​ทาสี​ของ​เจ้า หรือ​สัตว์‍ใช้‍งาน​ของ​เจ้า หรือ​คน‍ต่าง‍ด้าว​ที่​อาศัย​อยู่​ใน​ประตู​เมือง​ของ​เจ้า เพราะ​ใน​หก​วัน​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​สร้าง​ฟ้า​และ​แผ่น‍ดิน ทะเล และ​สรรพ‍สิ่ง​ซึ่ง​มี​อยู่​ใน​ที่​เหล่า‍นั้น แต่​ใน​วัน‍ที่​เจ็ด​ทรง​พัก เพราะ‍ฉะนั้น​พระ‍ยาห์‌เวห์​ทรง​อวย‍พร​วัน‍สะ‌บา‌โต และ​ทรง​ตั้ง​วัน‍นั้น​ไว้​เป็น​วัน‍บริ‌สุทธิ์— หนังสืออพยพ 20:8-11