ซาร์เจนท์เป็นชายโสดตลอดชีวิตผู้ล้อมรอบตนเองด้วยครอบครัวและเพื่อน ในบรรดาศิลปินที่เป็นเพื่อนกันก็มีเดนนิส มิลเลอร์ บังเคอร์, เจมส์ แคร์รอล เบ็ควิธ, เอ็ดวิน ออสติน แอบบี (ผู้ตกแต่งผนังของห้อสมุดสาธารณะแห่งบอสตันเช่นกัน), ฟรานซิส เดวิด มิลเล็ท, วิลฟริด เดอ เกลห์น, เจน เอมเมท เดอ เกลห์น และ โคลด โมเนท์ผู้ซาร์เจนท์เขียน ซาร์เจนท์มีความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนกับจิตรกรพอล เซซาร์ เฮลเลาที่พบกันที่ปารีสในปี ค.ศ. 1878 เมื่อซาร์เจนท์อายุได้ 22 ปีและเฮลเลา 18 จนตลอดชีวิต ผู้ที่นิยมผลงานของซาร์เจนท์ก็ได้แก่เฮนรี เจมส์, อิซาเบลลา สจวต การ์ดเนอร์ (ผู้จ้างและซื้อผลงานของซาร์เจนท์และขอคำแนะนำเมื่อต้องการจะซื้องานศิลปะอื่นๆ)[73] และสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 แห่งสหราชอาณาจักร[74]

ซาร์เจนท์เป็นผู้ที่รักษาชีวิตส่วนตัวไว้เป็นความเป็นส่วนตัว แต่ฌาคส์-เอมิลล์ บลองซ์ผู้เป็นแบบให้ในสมัยแรกกล่าวถึงชีวิตทางด้านเพศสัมพันธ์หลังจากที่ซาร์เจนท์เสียชีวิตไปแล้วว่าเป็นผู้ “มีชื่อเสียงโด่งดังที่อาจจะออกไปในทางอื้อฉาวทั้งในปารีส และ เวนิส [ซาร์เจนท์]วุ่นวายอยู่กับเรื่องเช่นนี้”[75] แต่ความเป็นจริงนั้นไม่เป็นที่ทราบ นักวิชาการบางท่านก็ให้ความเห็นว่าซาร์เจนท์เป็นชายที่รักเพศเดียวกัน ซาร์เจนท์มีความสัมพันธ์เป็นการส่วนตัวกับคีตกวีฝรั่งเศสเอ็ดมงด์ เดอ โพลินยัค และเคานท์โรแบร์ต เดอ มงต์เอสคู ภาพเหมือนเปลือยของชายที่เขียนแสดงถึงความเข้าใจอันซับซ้อนของความยวนอารมณ์ของร่างกายของชาย โดยเฉพาะในภาพเหมือนของ “ทอมัส อี. แม็คเคลเลอร์” และในภาพ “ทอมมีส์อาบน้ำ”, ร่างภาพเปลือยสำหรับภาพ “นรก” และ “การตัดสิน” และภาพเหมือนต่างๆ ของชายหนุ่มเช่น “บาร์โทโลมี มากานอสโค” และ “หัวโอลิมพิโอ ฟุสโค”[76] แต่ขณะเดียวกันซาร์เจนท์ก็มีความสัมพันธ์กับสตรีหลายคน และความเข้าใจของความยวนอารมณ์ของสตรีที่คล้ายคลึงกันในการเขียนภาพเหมือนของสตรีเช่นในการเขียนภาพศึกษารูปร่างโดยเฉพาเในภาพ “เด็กสาวชาวอียิปต์” ที่เขียนในปี ค.ศ. 1891 นอกจากนั้นก็ยังอาจจะเป็นไปได้ว่ามีความสัมพันธ์กับหลุยส์เบิร์คฮาร์ดท์ผู้เป็นแบบในภาพ “สตรีกับดอกกุหลาบ” ทัศนคติหลังนี้ก็เป็นที่ยอมรับกันในบรรดาผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับซาร์เจนท์[77]