ติแบริอุส ไกซาร์ ดีวี เอากุสตี ฟีลิอุส เอากุสตุส (ละติน: TIBERIVS CAESAR DIVI AVGVSTI FILIVS AVGVSTVS) เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันพระองค์ที่สองต่อจากจักรพรรดิเอากุสตุส ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 14 ถึง ค.ศ. 37ติแบริอุสมีชื่อเกิดว่า ติแบริอุส เกลาดิอุส แนโร (TIBERIVS CLAVDIVS NERO) เขามาจากตระกูลเกลาดิอุส เป็นบุตรชายของติแบริอุส เกลาดิอุส แนโร กับลีวิอา ดรูซิลลา ลีวิอาหย่ากับติแบริอุส แนโร แล้วมาแต่งงานกับอ็อกตาวิอานุส (ภายหลังเป็นจักรพรรดิเอากุสตุส) เมื่อ 39 ปีก่อนคริสต์ศักราช ติแบริอุสจึงกลายเป็นลูกเลี้ยงของอ็อกตาวิอานุส ต่อมาติแบริอุสแต่งงานกับยูลิอา ลูกสาวของเอากุสตุส จากนั้นเอากุสตุสได้รับเขาเป็นบุตรบุญธรรมด้วย ทำให้เขากลายเป็นสมาชิกตระกูลยูลิอุสอย่างเป็นทางการและได้นามใหม่ว่า ติแบริอุส ยูลิอุส ไกซาร์ (TIBERIVS IVLIVS CAESAR) นักประวัติศาสตร์เรียกตระกูลผสมนี้ว่าราชวงศ์ยูลิอุส-เกลาดิอุส จักรพรรดิโรมันต่อมาอีกสามสิบปีจะมาจากราชวงศ์นี้ ติแบริอุสเป็นนักการทหารผู้มีความสามารถมากที่สุดคนหนึ่งของสมัยโรมันโบราณ พระองค์ได้ทำการรณรงค์ในพันโนเนีย, แดลเมเชีย, ไรติอา และบางส่วนของแกร์มานิอา ซึ่งเป็นการวางรากฐานของพรมแดนทางด้านเหนือของจักรวรรดิ แต่ติแบริอุสมาเป็นที่รู้จักกันในฐานะจักรพรรดิผู้มีอารมณ์หม่นหมอง ไม่ชอบสุงสิงกับผู้ใด และไม่มีความต้องการเป็นจักรพรรดิ พลินีผู้อาวุโสขนานพระนามพระองค์ว่า "ผู้ที่เศร้าหมองที่สุดในหมู่มนุษย์" (TRISTISSIMVS HOMINVM)[1] หลังจากการเสียชีวิตของดรูซุส ยูลิอุส ไกซาร์ (DRVSVS IVLIVS CAESAR) บุตรชายในปี ค.ศ. 23 แล้ว ติแบริอุสก็ยิ่งเก็บพระองค์มากขึ้นไปอีก ในปี ค.ศ. 26 พระองค์เสด็จออกจากกรุงโรมและทิ้งหน้าที่การปกครองส่วนใหญ่ไว้ในมือของลูกิอุส ไอลิอุส แซย์ยานุส (LVCIVS AELIVS SEIANVS) และไนวิอุส ซูโตริอุส มาโกร (NAEVIVS SVTORIVS MACRO) ผู้บังคับบัญชากององครักษ์ไปรโตริอานีผู้ทะเยอทะยาน หลังจากติแบริอุสสวรรคตแล้ว กาลิกุลา (ผู้เป็นหลานโดยตรงของพระอนุชาและเป็นหลานบุญธรรมของพระองค์) ก็ขึ้นเป็นจักรพรรดิต่อ