จักรพรรดิหลิวซ่งหมิง (อักษรโรมัน: Emperor Ming of Song จีน: (劉)宋明帝) (9 ธันวาคม 439 – 10 พฤษภาคม 472) พระนามเดิมว่า หลิว อี้ เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 7 แห่งราชวงศ์หลิวซ่งของจีน พระองค์ทรงเสวยราชย์หลังจากที่พระราชนัดดาผู้มีนิสัยมุทะลุและหุนหันพลันแล่นคือ จักรพรรดิหลิวซ่งเฉียนเฟย ถูกลอบสังหารในปี 465 พระองค์ทรงมีพระอัธยาศัยดีมากในตอนแรก แต่ในไม่ช้าพระองค์ก็มีพระอุปนิสัยโหดร้ายอย่างน่าสงสัยมากหลังจากที่ได้เป็นจักรพรรดิ และในรัชสมัยของพระองค์ พระราชนัดดาและพระอนุชาของพระองค์เกือบทั้งหมดถูกสังหารตามคำสั่งของพระองค์ ทำให้รัฐหลิวซ่งอ่อนแอลงอย่างมาก และมีส่วนทำให้การล่มสลายในปี 479 เพียงเจ็ดปีหลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์