ญะลาล อุดดีน มุฮัมมัด อักบัร (อูรดู: جلال الدین محمد اکبر‎; อังกฤษ: Jalaluddin Muhammad Akbar, 24 ตุลาคม พ.ศ. 2085 - 27 ตุลาคม พ.ศ. 2248)[4][5] หรือที่รู้จักในชื่อ อักบัรมหาราช (Akbar the Great) เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโมกุลตั้งแต่ปี พ.ศ. 2099 ถึง พ.ศ. 2148 ด้วยการให้เสรีภาพในการนับถือศาสนา พระองค์จึงถือเป็นกษัตริย์มุสลิมที่อยู่ในใจประชาชนอินเดียตลอดมา[6]จักรพรรดิอักบัรเป็นพระราชโอรสในจักรพรรดิหุมายุน พระองค์ได้ประสูติกาล ณ รัฐสินธุ์ ขณะที่พระราชบิดาเสด็จหนีไปยังเปอร์เซีย[6] พระองค์ได้ครองราชย์ต่อจากพระบิดาในปี พ.ศ. 2099 ขณะที่มีพระชนมายุเพียง 13 ปีเศษ พระองค์เคยย้ายเมืองหลวงไปยังเมืองลัคเนาเป็นเวลา 13 ปี มีพระสหายคู่พระทัยชาวฮินดูคือ ราชามานสิงห์ ในรัชกาลของพระองค์ทรงได้ให้เสรีภาพในการนับถือศาสนา และไม่บีบบังคับให้ศาสนิกอื่นให้เข้ามานับถือศาสนาอิสลามเช่นดังรัชกาลก่อน โดยทรงยกเลิกกฎเชซิยะห์ ซึ่งเป็นกฎหมายให้ผู้ที่ไม่ได้นับถือศาสนาอิสลามต้องจ่ายภาษีสูงกว่า[6]ในรัชกาลของพระองค์ ได้มีความพยายามในการสถาปนาศาสนาใหม่ เรียกว่า ดีน-ไอ-อีลาฮี (เปอร์เซีย: دین الهی‎, ฮินดี: दीन-ऐ-इलाही) ซึ่งเป็นการรวมหลักธรรมระหว่างศาสนาฮินดูกับอิสลามเข้าด้วยกันเป็นศาสนาใหม่ เพื่อลดความขัดแย้งระหว่างสองศาสนา แต่ไม่ประสบความสำเร็จ พระองค์ก็เสด็จสวรรคตลงเสียก่อนเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 1605